0.0 από 5 (0 Ψήφοι)

Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, δηλαδή πως να καταφέρεις να πείσεις αυτούς που έχουν αντίθετη άποψη, ώστε να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου. Ο κύβος λοιπόν ερρίφθη, σε λίγο θα έχουμε εκλογές. Άλλοι λένε πως έπρεπε να γίνουν και άλλοι επιμένουν πως δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα, τουναντίον θα επιδεινώσουν το ήδη κακό πολιτικό σκηνικό. Είναι όμως εξίσου φανερό πως η χώρα βρίσκεται σε μια δίνη ακυβερνησίας, αφού προ πολλού έχουν χαθεί τα ερείσματα της σοβαρότητας και η δυνατότητα της κυβέρνησης να πείσει για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής της. Αν για τους πολιτικούς έχει καταντήσει ένα επάγγελμα που αποφέρει ικανά οφέλη, για τον κόσμο που είναι δέκτης των αποτελεσμάτων της πολιτικής τους αφού έχουν να κάνουν με τη ζωή του, είναι ένας άλυτος γρίφος, όταν πρέπει να διαλέξει μεταξύ δύο επώδυνων ομολογουμένως καταστάσεων με αδιευκρίνιστο και αβέβαιο το αποτέλεσμα.

Αφενός αυτοί που επιμένουν στην πολιτική που τώρα ασκείται και επιμένει δογματικά στις επιλογές αυτών που μας έσυραν εδώ μαζί μ’ αυτούς που επιμένουν σε διεργασίες μέσα στο τοπίο της Ευρώπης φυσικά με μια καλύτερη διαπραγμάτευση. Και αφετέρου είναι η τάση που προτάσσει το ΚΚΕ και κάποιες άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, μα και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ανένταχτου λαού, που καμιά εμπιστοσύνη δεν έχει πλέον στους χειρισμούς των μεγάλων ειδικά κομμάτων και επιμένουν για αποδέσμευση από την ΕΕ και το ευρώ. Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι διαμορφούμενες πολιτικές. Όπως είναι φανερό ξεκάθαρη λύση δεν υπάρχει γιατί και οι δύο τάσεις στοιχειοθετούν θυσίες, τίποτα δεν είναι δεδομένο και απόλυτο και το ρίσκο ενυπάρχει. Εκείνο το οποίο ενδεχομένως ίσως βαρύνει στην πρώτη επιλογή είναι οι συγκαλυμμένες διαπραγματεύσεις, οι υποσχέσεις που απεδείχθησαν φρούδες και τα βάρη που στην ουσία καλούνται να σηκώσουν κατά κανόνα οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι. Όπως όλα μάλιστα δείχνουν στο επόμενο διάστημα, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, μεγάλα κομμάτια του λαού θα περάσουν το κατώφλι της εξαθλίωσης και μάλιστα χωρίς καμιά ελπίδα επιστροφής. Τίποτα δηλαδή δεν συναινεί στο «σώσιμο» που διαβεβαιώνουν, αφού αν λάβουμε υπόψη μας τα γενόμενα στις άλλες χώρες που προηγήθηκαν, το αντίθετο συνέβη. Το μόνο που κάνει τον κόσμο να αμφιταλαντεύεται, είναι ότι τα μέτρα έρχονται σιγα -σιγά και δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αυτό που τελικά θα συμβεί… Από την άλλη πλευρά η δεύτερη επιλογή  αρχίζει με μια κατ’ αρχήν δυσκολία, αφού μπαίνεις κατ’ ευθείαν στα βαθιά και πρέπει να κάμεις ένα νέο ξεκίνημα από το μηδέν. Το καλό εδώ είναι, ότι αφενός θα θίξει όλους ανεξαιρέτως αναλογικά (πράγμα το οποίο πιθανόν δεν θα το θέλουν τώρα οι μεγάλοι), αφετέρου θα υπάρξουν προβλήματα και πιέσεις που θα προκύψουν από τα μεγάλα συμφέροντα, αλλά και προβλήματα που θα δημιουργήσουν άλλα κράτη που θα θίγονται τα συμφέροντά τους από μια ανεξάρτητη Ελλάδα. Αν βέβαια συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν για πρώτη φορά μετά την παντοκρατορία των Μακεδόνων! Φυσικά αν εξαρτιόταν από εμάς, ανεπιφύλακτα θεωρούμε πως η Ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτη! Καλύτερα φτωχός και ελεύθερος, παρά πλούσιος και σκλάβος! Αν και στην περίπτωσή μας ούτε αυτό ισχύει. Μας θέλουν και φτωχούς και σκλάβους! Όσο για τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν, αναμφισβήτητα μπορούν να ξεπεραστούν με θέληση, ομοψυχία και επαγρύπνηση… Αν θέλουμε…

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;