«Οσοι το χάλκεον χέρι
Βαρύ του φόβου αισθάνονται
Ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει Αρετήν και Τόλμην
Η Ελευθερία»
Α. Κάλβος
Η μεγαλύτερη κατάντια για έναν λαό που στην ιστορία του δεσπόζουν οι Θερμοπύλες, ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, το Αλβανικό Έπος, η Αντίσταση και τόσοι άλλοι αγώνες απαράμιλλης ανδρείας και ανείπωτου θάρρους, με τόσους ήρωες, δεν είναι όταν νικιέται στη μάχη, αλλά όταν παραδίδεται ΑΜΑΧΗΤΙ…
Καθημερινά η χώρα μας κατρακυλάει όλο και πιο βαθειά και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει, κανένας δεν αναρωτιέται που οδηγείται αυτός ο λαός. Κανένας δεν αισθάνεται την ανάγκη να εξηγήσει στους ανθρώπους τον λόγο και πολύ περισσότερο να ζητήσει τη γνώμη του. Μόνο καθημερινά και μονότονα ακούμε για τα νέα μέτρα που θα ‘ρθουν. Μια συνεχόμενη δηλαδή εδώ και τρία χρόνια άσκηση ψυχολογικής βίας και ατέλειωτων εκβιασμών…
Μας μιλάνε με άνεση, αυτοπεποίθηση και προκλητικά, πως αν συνεχίσουμε έτσι, δηλαδή με μνημόνια και κηδεμονίες το 2022 θα είμαστε στην κατάσταση του 2009, δηλαδή στο 120% του ΑΕΠ. Δηλαδή «ζήσε Μάη μου να φας σταφύλι»! Το διακύβευμα δε που μπαίνει πάντα απέναντι στα εύλογα ερωτήματα των πολιτών, είναι η πατρίδα! Αλήθεια για ποια πατρίδα μιλούν γι’ αυτήν που παρέδωσαν αμαχητί, γι’ αυτή που καθημερινά υπερχρεώνουν, ή για μια χώρα φανταστική, χωρίς ανθρώπους;
Όλα αυτά βέβαια την ίδια στιγμή που εξαϋλώνουν και υποβαθμίζουν την έννοια και τον χώρο της πατρίδας με κάθε τρόπο. Με την υποβάθμιση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, πολιτιστικής, πολιτικής, οικονομικής ζωής του τόπου, απαξιώνουν τις σχέσεις με τους λαούς ή όπου αλλού κρίνουν σκόπιμο. Η πραγματικότητα είναι πως εμείς οι Έλληνες γνωρίσαμε και μάλιστα πολύ καλά τι σημαίνει να είσαι σκλάβος. Τώρα γνωρίζουμε μια πρωτόγνωρη σκλαβιά που αποδεικνύεται πολύ χειρότερη κάθε προηγούμενης. Αλήθεια που είναι ο πατριωτισμός και η εθνικοφροσύνη τους;
Το κυριότερο μας ντοπάρουν καθημερινά μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΑΠ (Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης και Παραπληροφόρησης) για να τους πιστέψουμε καλά και σώνει! Πως είναι δυνατόν. Προχθές π.χ. η Ρεπούση έφερε την ιστορία χαλκευμένη στα σχολεία για να αρέσει τάχα στους γείτονές μας, ο άλλος παρέδωσε τον Οτσαλάν, άλλοι εναγκαλίζονται με τους φονιάδες των λαών, συμμετέχουν σε κάθε επιλογή σκλαβώματος λαών, μόνιμοι οσφυοκάμπτες της θέλησης των επικυρίαρχων... Μπορούμε να πιστέψουμε, πως αυτοί αγωνίζονται για το καλό μας; Πόσο μάλλον για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας…
Δεν είναι καιρός να αντιληφθούμε, πως ακριβώς αυτό, την Ελευθερία θέλουν να μας στερήσουν; Όλα τα μέτρα τους εκεί αποβλέπουν, να μας κάνουν σκλάβους και πειθήνια όργανά τους. Αυτά τα οποία μας έλεγαν περί ελεύθερης αγοράς, ελεύθερης διακίνησης ιδεών και εμπορευμάτων και της ελευθερίας που θα προέκυπτε μέσα από έναν υγιή ανταγωνισμό, δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά της Χαλιμά τα παραμύθια. Μάλιστα με το παραμύθι της κρίσης νομοθετούν να μας δίνουν ψίχουλα, δεν μας αφήνουν να καλλιεργήσουμε τη γη, μας στέλνουν στην ανεργία, οικειοποιούνται όλα αυτά που τόσα χρόνια δημιουργήσαμε με κόπο και αίμα, ξεπουλούν ή κλείνουν ότι πλουτοπαραγωγικό υπάρχει, στερούν ακόμη και το ψωμί απ’ τον φτωχό και το φάρμακο από τον αναξιοπαθή… Γι΄αυτή την ΕΕ μας μίλαγαν; Έτσι εννοούν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;
