5 από 5 (1 Ψήφος)
Μετά από τρία μνημόνια, δεν ξέρω πόσα μεσοπρόθεσμα, εφαρμοστικά και διαρθρωτικά φτάσαμε εδώ, δηλαδή περίπου στην αρχή!
Αν κάποιοι νομίζουν πως αυτό είναι υπερβολικό, ή ότι τελειώσαμε κατά πως λέει ο πρωθυπουργός μας και τα διάφορα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια, δεν έχουν παρά να σκεφτούν μόνο ένα πράγμα: Πως πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί στα Κινέζικα προϊόντα, τίποτα άλλο...Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι, πως εμείς δεν παράγουμε τίποτα! Άρα για ποια ανταγωνιστικότητα μας μιλούν;
Για να γίνω πιο κατανοητός: Οι δημόσιοι υπάλληλοι ως επί το πλείστον, καλώς ή κακώς έγιναν πελάτες, άρα δύσκολα απολύονται, έστω και αν σιγά – σιγά χάνουν τα προνόμια! Να ξανακτιστούν επιχειρήσεις είναι επίσης απίθανο, αφού εδώ και χρόνια η Ελλάδα είναι προγραμματισμένη για χώρα διακοπών, ή μήπως είναι κρυφό ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις έδιναν και πριμ μετεγκατάστασης στις γειτονικές χώρες;
Επομένως πέραν της υποσχεσειολογίας, που θα ακούγεται κάθε φορά που θα λαμβάνονται νέα μέτρα με πρόφαση τους “Χ” λόγους που αυτοί θα εφευρίσκουν μέχρι να φτάσουν τους μισθούς εκεί που έχουν προαποφασίσει, απομένει μόνο ο εκφοβισμός του λαού, που μέχρι στιγμής καλά κρατεί...
Σίγουρο είναι επίσης πως κάθε φορά τα επιβαλλόμενα μέτρα είναι τα τελευταία, μέχρι να νομιμοποιηθούν στη βουλή. Από την επόμενη αρχίζουν τα σενάρια για τις νέες τρύπες -τελευταίες πάντα πριν από την πολυσυζητημένη ανάπτυξη-, που αναγκαστικά τις πληρώνουν αυτοί που δεν έχουν. Έτσι απλά από συνήθεια! Το σύστημα βλέπετε...
Αυτοί γνωρίζουν καλά, έχουν σπουδάσει στην ψυχολογία των μαζών και οδηγούν με μαεστρία την υποβάθμιση της ζωής μας σε όλα τα επίπεδα! Για να γίνεις σκλάβος πρέπει να είσαι εξαθλιωμένος και αυτό επιτυγχάνεται μόνον όταν δεν έχεις εργασία.
Έτσι μόνο γίνεσαι και “φτηνό” γκαρσόνι και “καλός” σκλάβος, χωρίς δικαιώματα και διεκδικήσεις...
Μόνο που λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο...
Για του λόγου το αληθές:
