Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα και πάντα, επαναλαμβάνονται αιώνια περίπου τα ίδια και δυστυχώς, ο άνθρωπος παρά την τεχνολογική εξέλιξή του, δεν κατάφερε να ελέγξει. Συγκρίνετε το παρακάτω μικρό απόσπασμα από τον μέγιστο Θουκυδίδη (460-398 π.Χ.), με αυτά που συμβαίνουν σήμερα και θα εκπλαγείτε με την ομοιότητα. Κατά συνέπεια σ' εμάς, τον λαό, ανήκει η απόφαση να προχωρήσουμε μπροστά, μακριά από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και τη μιζέρια που μας καταδικάζει στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Θα τολμήσουμε; Είναι αναμφισβήτητο, ο κλήρος πέφτει σε μας...
Θουκυδίδου ιστορίαι – βιβλίο 3, κεφάλαιο 82, παρ. 8
“...Αιτία όλων αυτών είναι η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν 'αγωνίζονται με λύσσα. Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα των πολιτών από την μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη.
Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν να ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο να νικήσουν τους αντιπάλους τους. Τούτο τους οδηγούσε να κάνουν τα φοβερότερα πράγματα επιδιώκοντας να εκδικηθούν τους αντιπάλους τους, όχι ως το σημείο που επιτρέπει η δικαιοσύνη ή το συμφέρον της πολιτείας, αλλά κάνοντας τις αγριότερες πράξεις, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση του κόμματός τους.
Καταδίκαζαν άνομα τους αντιπάλους τους ή άρπαζαν βίαια την εξουσία, έτοιμοι να κορέσουν το μίσος τους. Καμιά από τις δύο παρατάξεις δεν είχε κανέναν ηθικό φραγμό κι εκτιμούσε. Όσοι πολίτες ήταν μετριοπαθείς θανατώνονταν από την μια ή την άλλη παράταξη, είτε επειδή είχαν αρνηθεί να πάρουν μέρος στον αγώνα είτε επειδή η ιδέα και μόνο ότι θα μπορούσαν να επιζήσουν προκαλούσε εναντίον τους τον φθόνο...”
