Το παρελθόν που μας στοιχειώνει…
0.0 από 5 (0 Ψήφοι)

 

help-114 copy
«Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει  τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λευτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει αν όχι η επανάσταση;» Γιάννης Σκαρίμπας
 
Δυστυχώς νομιμότητα κατάντησε να είναι ο συμβιβασμός με την κατεστημένη εξουσία, καταξιωμένη και νομικά θεσμοθετημένη. Κατά συνέπεια αυτό που προηγείται πάντα είναι το συμφέρον του «μεγαλοεπιχειρηματία» με ότι μπορεί αυτό σημαίνει. Σε κάθε περίπτωση το πλαίσιο των επιτρεπόμενων δράσεων είναι οριοθετημένο, άρα δεν υπάρχει πεδίο δράσεων έξω από αυτό. Συνεπώς όσοι ομιλούν για ελεύθερες και δημοκρατικές διαδικασίες, συνθήκες ελεύθερης αγοράς και άλλα  τέτοια, ή αφελείς είναι, ή εσκεμμένα ψεύδονται. 
 
Το έχουμε αντιληφθεί ή όχι, η δημοκρατία πέθανε εκεί που γεννήθηκε στην  Πνύκα, στην αρχαία Αθήνα μαζί με την άμεση Δημοκρατία. Σήμερα μας κοροϊδεύουν και με τη σειρά μας κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, αν νομίζουμε ότι υπάρχει έστω και ίχνος από αυτήν. Αυτό το σύστημα εξουσίας οι περισσότεροι το στηρίζουμε από άγνοια, αλλά και πάρα πολλοί από μικροσυμφέροντα, αφού νομίζουμε ότι λύνουμε το οικονομικό μας πρόβλημα συρμένοι πίσω από κάποιο κόμμα, ή γονυκλίνοντας δουλικά στον κάθε εργοδότη, που φυσικά και είναι σε άμεση διαπλοκή με το σύστημα εξουσίας.
 
Θεωρούμε ύψιστη δημοκρατική διαδικασία και παρακολουθούμε με θρησκευτική ευλάβεια τον δημόσιο διάλογο, τον γαλαντόμο λόγο και τις αλτρουιστικές μεγαλοσύνες των αγορητών. Μας διαφεύγει όμως ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προσχεδιασμένη θεατρική παράσταση παραπλάνησης, η οποία απαρτίζεται από άριστους χειριστές του λόγου,  ειδικευμένους και εκπαιδευμένους γι’ αυτό…
 
Μας έχουν πείσει και καθημερινά μας βομβαρδίζουν μέσω των ΜΜΕ, πως δημοκρατία είναι όλα τα χυδαία ή γαργαλιστικά ξεκατινιάσματα, οι  υπόγειες και οπωσδήποτε ύποπτες συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, αλλά και κάθε είδους εκβιασμός που εκπορεύεται, αμέσως ή εμμέσως από τους κατά τεκμήριο ευυπολήπτους  συμπολίτες μας που υπηρετούμε, ψηφίζουμε, ή υπομένουμε με καρτερία. Αυτοί βέβαια με τη σειρά τους μας επιβάλλουν και νομοθετούν για  τα δικά τους συμφέροντα, όντας η μικρή διαπλεκόμενη ελίτ του συστήματος. 
 
Αυτή η ελίτ είναι διαχρονικά η τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια της χώρας και όχι μόνο. Γιατί  σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας ύψωσε τείχη ανυπέρβλητα, φυσικά σε συνεργασία με τους κάθε είδους εκμεταλλευτές, ντόπιους και ξένους - όπως και σήμερα -, μόνο από ιδιοτέλεια και συμφέρον.
 
Η γνώση υπάρχει και η ιστορία μονότονα επαναλαμβάνει την αδυναμία μας να σπάσουμε την νομοτέλεια που μας στοιχειώνει. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο όπως το έθεσε ο Σκαρίμπας: «Τι άλλο απομένει αν όχι η επανάσταση;» Έστω και αν φαίνεται εντελώς αδιανόητο σήμερα, να αφήσουμε την πολυθρόνα και την κονσερβαρισμένη εικόνα των στρατευμένων γι’ αυτό το σκοπό ΜΜΕ …