0.0 από 5 (0 Ψήφοι)
Παρακολουθούμε αυτούς που βγαίνουν καθημερινά στα διάφορα παράθυρα και λένε τα διάφορα, με προφανή τον λόγο της διαφήμισης και της προβολής,  παίζοντας φυσικά πάντα μέσα στα πλαίσια που τους παραχωρούν. Δεν αμφιβάλλουμε, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων όλοι είναι σε τελική ανάλυση πλασιέ του προϊόντος που θέλουν να πουλήσουν τα ... «μεγάλα μαγαζιά» της παγκοσμιοποίησης… Ένα θέμα που συζητιέται κατά κόρον στα διάφορα πάνελς αυτή την εποχή, το οικονομικό. Συγκεκριμένα για τις αποδοχές των εργαζομένων. Όλοι αυτοί οι καλοφαγωμένοι και καλοπληρωμένοι συζητητές, σκίζουν τα ιμάτιά τους και παραθέτουν χιλιάδες επιχειρήματα για το ύψος των μισθών. Στην ουσία παρακολουθούμε μια θεατρική παράσταση με μαθητευόμενους μάγους που προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη για την ορθότητα των λεγομένων τους και αυτή τη στιγμή για την ορθότητα και την αναγκαιότητα των χαμηλών αποδοχών. Δεν θα μπούμε στην συζήτηση, ούτε στο κατώτερο τίμημα –αν και ακόμη εσκεμμένα αφήνουν ανοιχτό το κατώτατο- που φιλοδοξούν να δίνουν οι «καλοί εργοδότες»! Θα φέρουμε όμως ένα παράδειγμα, ας πούμε ένα μισθό χιλίων ευρώ. Μια οικογένεια δύο ατόμων με ένα παιδάκι που μένει στο νοίκι, με δύο χιλιάδες, τι προοπτική ζωής έχει; Καμία. Τι θα δώσουν στο νοίκι, στο ντύσιμο, στη φροντίδα του παιδιού, στο φαγητό, στα διάφορα άλλα αναγκαία μικροέξοδα… Πόσο μάλλον αν κάποιος από τους δύο βρεθεί στην ανεργία, ή και μάλλον σίγουρα, αυτός ο μισθός είναι ονειρεμένος… Εμείς θεωρούμε, ότι όλη αυτή η ιστορία των μισθών είναι πλασματική παραπλανητική και εντελώς προσχεδιασμένη με απώτερο σκοπό τον έλεγχο των ανθρώπων. Βλέπουμε πως δημιουργούν συνθήκες εξάρτησης που όσο περνάει ο καιρός τόσο μεγαλύτερη γίνεται. Ο άνθρωπος σταδιακά χάνει την «ελευθερία» του και γίνεται όλο και περισσότερο άβουλος και ανασφαλής. Γιατί στην ουσία το θέμα δεν βρίσκεται στο ύψος των μισθών, αλλά στο αν μπορείς να ζήσεις σαν άνθρωπος με το μισθό που παίρνεις. Τώρα μάλιστα προσπαθούν να διαμορφώσουν τους μισθούς στα επίπεδα φιλοδωρήματος σε …επαίτη. Πάνω σ αυτό όμως δεν γίνεται συζήτηση και αν κάποιος το αναδείξει, τελικά η συζήτηση ξεστρατίζει, αφού πάνω απ’ όλα είναι η «σωτηρία της πατρίδας»! Αυτό το τελευταίο ακόμη δεν το έχουμε κατανοήσει επαρκώς, γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη της πατρίδας χωρίς ανθρώπους ή με σκλάβους… Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί/ Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές Οι άνεργοι πεινούσαν/ Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι/ Κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα/ Ζητάνε θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους/ Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν. Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο/ Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό. Μπέρτολτ Μπρεχτ  

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;