Οπωσδήποτε σεβόμαστε τις ιδιαιτερότητες μιας μερίδας συνανθρώπων μας, συμπάσχουμε γι' αυτούς που βιολογικά είναι αναγκασμένοι να σηκώνουν τον σταυρό της ασθένειάς τους, και η συμπάθειά μας είναι δεδομένη, αλλά μέχρι εκεί. Όλοι είμαστε μέλη της ίδιας κοινωνίας και πασχίζουμε ο καθένας από τη σκοπιά του να συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία της. Δεν νομίζουμε άλλωστε κάποιος να αμφισβήτησε το δικαίωμα του οποιουδήποτε να διαχειρίζεται τον εαυτό του κατά το δοκούν, αν δεν προσβάλει και δεν προκαλεί.
Είναι αφέλεια να πιστεύουμε πως αυτά που συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο και πρωτίστως στον τόπο μας, είναι απαραίτητα και επομένως επιβεβλημένα. Είναι προφανές ότι δεν προσφέρουν καμιά βοήθεια στο οικονομικό μας πρόβλημα, εκτός της σύγκλισης με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Γενικά και όχι μόνο στο θέμα των ομοφυλοφίλων, όλα δείχνουν επιλεκτική σχεδίαση και στόχευση περίεργη. Αφύσικη άλλωστε είναι και η βιασύνη με την οποίαη κυβέρνηση αποφάσισε να νομοθετήσει το σύμφωνο συμβίωσης των ανθρώπων με τις ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις. Δεδομένου μάλιστα ότι δεν νομοθετήθηκε κάτι το ιδιαίτερο και προχωρημένο, προς τι τέτοια πρεμούρα; Τι είναι λοιπόν αυτό που ανάγκασε την κυβέρνηση να βιαστεί; Είναι μόνο τα κομματικά οφέλη, ή κάτι άλλο;
Αν πχ είναι θέμα εναρμόνισηςμε τη νομοθεσία των άλλων χωρών, δεν σημαίνει ότι είναι μια σωστή κίνηση. Γιατί δηλαδή πρέπει να συντασσόμαστε ασυζητητί με τους άλλους, σε ζητήματα μάλιστα που ακουμπούν την οικογένεια, τα ήθη, τα έθιμα και τις ευαισθησίες των ανθρώπων. Χωρίς βέβαια να παραβλέπουμε αυτό που προετοιμάζεται για το μέλλον, δηλαδή την υιοθεσία παιδιών από γκέι γονείς. Φαντασθείτε την δομή της κοινωνίας που ετοιμάζουν. Είναι πολύ εύκολο βέβαια να το αντιληφθούμε αν ανατρέξουμε στα κράτη που ήδη έχει εφαρμοσθεί και λειτουργεί, αυτή η ...“παρά φύση" κοινωνία!
Αν μάλιστα, όπως έχει δει τη δημοσιότητα, είναι προϊόν πίεσης της ΕΕ και των ΗΠΑ, σαφώς είναι μια επέμβαση στην εσωτερική λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους, που αποδεικνύει υποτέλεια και ραγιαδισμό. Συνδυάζοντας μάλιστα και τα αποτελέσματα από τα οικονομικά μέτρα που επιβάλλονται στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της οικονομίας, της εργασίας, της ασφάλειας, της μετανάστευσης, και σε όλα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας δηλαδή, παρατηρούμε μια γενικευμένη καταβαράθρωση των ηθικών αξιών, με παράλληλο στραγγαλισμό και αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού.
Αν σ' αυτά προσθέσεις και την μέγγενη της ηλεκτρονικής παρακολούθησης είναι προφανές ότι είναι αποφασισμένοινα αλλάξουν τα πάντα στα πλαίσια προσαρμογής στα κελεύσματα της “νέας τάξης”, της σαλαμοποίησης των πάντων, και φυσικά είναι άλλη μια πινελιά, που θα 'χει να κάνει με τα συμφέροντα των ολίγων και μόνο...
