Δυστυχώς ξεχνάμε πολύ εύκολα. Ίσως γιατί εμείς γαλαντόμοι πάντα, με μεγαλοψυχία σταθήκαμε απέναντι στους άλλους έστω κι’ αν μας σκότωναν, όμως έπρεπε να γνωρίζουμε ότι τα δανεικά επιστρέφονται. Βέβαια αυτοί που μας παρέσυραν σ’ αυτές τις λογικές του άκρατου μεγαλοϊδεατισμού και ασύδοτου καταναλωτισμού είχαν τους λόγους του. Είναι φανερό ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό του δόγματος «ανήκουμε στη Δύση» και μάλιστα, χωρίς στην πραγματικότητα να έχουμε καταλάβει ακόμη τη σημασία του. Ήδη τα διάφορα γερμανοτσογλάνια περιέρχονται τα κανάλια για να υπερασπισθούν το δίκαιο των τοκογλύφων, αφού κατάφεραν προηγουμένως να συμφωνήσουν ώστε να μην είναι απαιτητή διεκδίκηση χρεών τρίτων υπέρ μας, αλλά και να μην παράγει τίποτα η χώρα. Αυτό συμβαίνει γιατί η συμμορία των τρωκτικών που σφετερίζονται την εξουσία από καταβολής του ελληνικού κράτους, θέλησαν όπως και επί τουρκοκρατίας να απολαμβάνουν χωρίς καμιά υποχρέωση, αλλά και την προστασία τους, πράγμα που βλέπουμε και σήμερα...
Καΐρης, Καποδίστριας: Αδέκαστοι σκαπανείς
«…Ὅσοι ἴδατε τὴν γῆν τῆς γεννήσεως σας πυρποληθεῖσαν καὶ κατασκαφεῖσαν, τοὺς γεννήτοράς σας σφαγέντας ἔμπροσθέν σας, τὰ φίλτατά σας ἀπὸ τὰς ἀγκάλας σας ἁρπαγέντα καὶ αἰχμαλωτισθέντα, ὅσοι ἐγείνατε θύματα τῆς παρανομίας καὶ τῆς ἀναρχίας, τῶν ἰδίων ἀδελφῶν σας, ἀκούσατε καὶ χαίρετε. Χαίρετε, διότι παύουσιν εἰς τὸ ἑξῆς τὰ δεινά μας διότι θέλομεν ἰδεῖ τὴν δικαιοσύνην ἰσχύουσαν, τοὺς νόμους ἐνεργουμένους, τὴν κακίαν τιμωρουμένην, τὴν ἀρετὴν βραβευομένην, καὶ ἐν γένει τὴν πατρίδα εὐνομουμένην καὶ εὐδαιμονοῦσαν εἰς τὰ ἔσω, τροπαιοῦχον καὶ θριαμβεύουσαν εἰς τὰ ἔξω, τὴν πίστιν ὄχι πενθοῦσαν, ἀλλὰ λαμπροφοροῦσαν καὶ χαίρουσαν…» Απόσπασμα από την προσφώνηση του Θ. Καΐρη κατά την υποδοχή του Ι. Καποδίστρια στην Αίγινα την δωδεκάτη Ιανουαρίου του 1828.Ο Ι. Καποδίστριας καθώς και ο Θ. Καΐρης δολοφονήθηκαν με την ευγενική χορηγία της πατρίδας επειδή την οραματίσθηκαν ελεύθερη. Κάποιοι εμφορούμενοι από ιδιοτέλεια όσο και υποτέλεια στα ξένα συμφέροντα κατάφεραν να σκοτώσουν στη γέννησή της την προσπάθεια για μια πατρίδα ελεύθερη, ευνομούμενη και ευδαιμονούσα όπως ανάφερε στην προσφώνησή του στον πρώτο κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας ο Θ. Καΐρης.
Και οι δύο ήταν πολύ μεγάλοι, ο καθένας στον τομέα του. Πολιτικός ο Καποδίστριας με άριστες περγαμηνές, αφού διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και ο Καΐρης δάσκαλος από τους πιο επιφανείς, αφού η σχολή που ίδρυσε στην Άνδρο για τα ορφανά αυτών που έδωσαν την ζωή τους για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, ήταν μακράν η καλύτερη από την Μεγάλη του Γένους Σχολή.
Η δολοφονία του Καποδίστρια στέρησε την Ελλάδα από την εγκαθίδρυση της χρηστής διοίκησης, της αξιοκρατίας, τον εκσυγχρονισμό του κράτους, την πραγματική ανάπτυξη και πορεία αξιοπρεπή στην νέα εποχή που ξεκινούσε. Μάλιστα ο Ελβετός φιλέλληνας Ι.Γ. Εϋνάρδος είπε: «Όστις δολοφόνησε τον Καποδίστρια, δολοφόνησε την πατρίδα του. Ο θάνατός του είναι συμφορά για την Ελλάδα και δυστύχημα ευρωπαϊκόν.»Ο Θεόφιλος Καΐρης θα έδινε τις κατευθυντήριες γραμμές στην παιδεία για την μόρφωση και την συγκρότηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, γεγονός που φυσικά το κατεστημένο που είχε μάθει να αρμέγει το λαό κάτω από την απειλή και με τη βοήθεια του κατακτητή δεν το καλόβλεπε. Έτσι εξανδραποδίστηκε και αυτός με τη σειρά του, όταν απέτυχαν οι προσπάθειες να συγχρονισθεί με τις λογικές του ραγιαδισμού και της υποτέλειας. Τον έριξαν στη φυλακή, όπου και πέθανε από την κακομεταχείριση κυρίως. Ό Σπυρίδων Τρικούπης, ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδος, θα πει μεταξύ άλλων για τον Καΐρη: «Τον εγνώρισα επί της εθνικής μας επαναστάσεως μεταξύ κακώσεων, πειρασμών και κινδύνων. Τον είδα πάντοτε πατριώτην ενθουσιώντα, χρηστοήθους διαγωγής, ακόμπαστον σοφόν, αφιλοκερδέστατον και υπέρ των άλλων μάλλον ή περί εαυτού φροντίζοντα».
Στο ίδιο έργο θεατές
Όποιος αμερόληπτα αναγνώσει τα γεγονότα θα διαπιστώσει, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται με ακρίβεια μαθηματική. Μπορεί να αλλάζει ο τρόπος και το περιτύλιγμα, όμως ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος, ο έλεγχος. Η Ελλάδα δυστυχώς, ήταν και παρέμεινε έρμαιο στις δαγκάνες των ξένων συμφερόντων τα οποία με την συνδρομή των ντόπιων ανδρείκελων κράτησαν το λαό πάντα σκλαβωμένο. Οι προσπάθειες μερικών φωτισμένων ανθρώπων δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα γιατί η χώρα εγκλωβίσθηκε από τη συμμορία των δολοφόνων, η οποία έχει υποκαταστήσει το πολιτικό σύστημα με μια αφάνταστη κομματοκρατία, η οποία μέσω δολοπλοκιών και υπόγειων συμφωνιών νέμεται τον ιδρώτα του λαού.
Όποιοι έχουν βρεθεί στο εξωτερικό σίγουρα γνωρίζουν, ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι μόχθησαν περισσότερο από πολλούς άλλους, ώστε να εκσυγχρονίσουν το κράτος μέσα από αντίξοες συνθήκες και κόντρα σε όλα τα συμφέροντα και όταν αυτό έγινε αρκετά ορατό, επέστρεψαν οι «θεσμοί» για να τα πάρουν όλα. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά είναι η αλήθεια και εάν δεν ήταν η κρίση κάποιον άλλο λόγο θα εφεύρισκαν ώστε να έρθουν στη δικαιοδοσία τους οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου.
Θα μπορούσαμε να συγχωρήσουμε λάθη, αλλά είναι φανερό ότι όταν επαναλαμβάνονται δεν είναι λάθη. Για να αντιληφθεί κάποιος την ρεαλιστική πραγματικότητα, που συνδέει τις εποχές οι οποίες επαναλαμβάνονται αενάως, θα πρέπει να δούμε τον τρόμο με τον οποίον αντιμετώπιζε η εξουσία τον Θ. Καΐρη. Ο Γερμανός καθηγητής φιλοσοφίας Brandis, ο οποίος είχε επιφορτισθεί με την παρακολούθηση του, για λογαριασμό του Στέμματος σε διαλέξεις, επιστρέφοντας σημείωνε χαρακτηριστικά: «Εάν επί μίαν ακόμη τριετίαν διδάξη ο Καΐρης, ο βασιλεύς Όθων θα φύγη από την Ελλάδα»! Σκεφτείται σήμερα. Και ο νοών νοήτω…
