Παλαιότερα η εξουσία πήγαινε στο μαντείο όταν ήθελε να πετύχει κάτι. Σήμερα οι προφήτες έρχονται σε μας για να μας προετοιμάσουν για κάτι. Είναι οι πρακτικές του παρελθόντος που επαναλαμβάνονται νομοτελειακά και απαράλλαχτα στο διάβα των αιώνων και στην πραγματικότητα είναι αυτό που μας στοιχειώνει αφού ποτέ δεν μπορέσαμε να απαγκιστρωθούμε από την πανούκλα της εξουσίας.
Ας μη γελιόμαστε, αυτά που βιώνουμε δεν είναι τίποτα άλλο από μια επανάληψη των περασμένων. Πάντα υπήρχαν μάγοι, μύστες, μάντεις, προφήτες, οι οποίοι προλαλούσαν τα μελλούμενα και διαμόρφωναν τον ψυχισμό των ανθρώπων κατά το δοκούν της εξουσίας. Ο Θεμιστοκλής πήρε χρησμό από το μαντείο ώστε να γίνει η νικηφόρα (ευτυχώς) ναυμαχία στη Σαλαμίνα, ενώ ο Αλέξανδρος έκοψε με το σπαθί του το Γόρδιο Δεσμό δίνοντας σημάδι θεϊκής εύνοιας και υπεροχής στην διεκδίκηση των στόχων του.
Σήμερα που η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία έχει κατά κάποιον τρόπο παγιωθεί, είναι πολύ φανερό πια, ότι τα κράτη είναι προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις των ισχυρών και όχι το αντίθετο, όπως θα έπρεπε να ήταν κανονικά. Αλλά μέχρις εδώ, κανένας δεν αντιδρά και πολύ περισσότερο κανένας δεν αναλαμβάνει να σπάσει την κατεστημένη εξουσία και να ανοίξει καινούργιους δρόμους στην παιδεία από όπου αυτή πηγάζει. Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητό, αφού υπάρχουν κράτη δυνατά τα οποία λανσάρονται σαν κουμανταδόροι (των συμφερόντων τους δήθεν, ενώ οι λαοί τους υποφέρουν!), άλλα δήθεν ανυπάκουα και άλλα που πληρούν τους όρους συνέπειας όπως προδιαγράφονται στα ΗΕ. Αυτό ακριβώς είναι και το επιοδιωκόμενο σήμερα, δηλαδή η φαινομενική αυτοδιάθεση, ώστε οι λαοί να αποκοιμούνται και να φανατίζονται κατά το δοκούν, όπως και όταν είναι αναγκαίο.
Αυτό είναι και η μεγάλη απάτη της εποχής μας. Από τη μια τα κράτη τα οποία είναι η εμπροσθοφυλακή του συστήματος εξουσίας και απ’ την άλλη, αυτά που ασθμαίνοντας παρακολουθούν με συνέπεια, έστω και με κάποιο λόγο που εφευρίσκεται κατά περίπτωση!
Πολλοί λένε και κατ’ αρχήν φαίνεται σωστό, ότι οι κυβερνήσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Η πραγματικότητα όμως, όπως αναδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, δείχνει έναν κεντρικό σχεδιασμό που επιβάλλεται από έξωθεν πανίσχυρα κέντρα του οικονομικού κατεστημένου. Αυτά τα οικονομικά κέντρα, που όπως πολύ καθαρά αποτυπώνονται και στην ελληνική πραγματικότητα επιβάλλουν αργά ή γρήγορα, με το καλό ή με τη βία τις πολιτικές που ακολουθούνται σε παγκόσμιο επίπεδο και φυσικά για τα συμφέροντα των ολίγων. Αυτό μάλιστα φάνηκε πολύ εμφαντικά τα τελευταία χρόνια σε μια σειρά από χώρες που προσπάθησαν να αυτονομηθούν, όπως η Γιουγκοσλαβία, η Λιβύη, το Ιράκ, η Συρία κ.α. Μάλιστα στη Συρία αναδεικνύεται μια ιδιαίτερη περίπτωση, αφού υπάρχει διένεξη στην εμπροσθοφυλακή του συστήματος και ουσιαστικά η χώρα έχει μετατραπεί σε πεδίο επίδειξης και πειραματισμών που κυριολεκτικά την ισοπέδωσε, κατά το κοινώς λεγόμενο: «δυο γάιδαροι παλεύανε σε ξένο αχυρώνα».
Έτσι οδεύουμε στον αιώνα μας, με απαρέγκλιτο στόχο την πιστή εφαρμογή και εγκαθίδρυση της χειραγωγημένης παγκόσμιας «νέας τάξης» πραγμάτων, όπου πλέον τα απρόσωπα και απρόσιτα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα θα ελέγχουν τις ζωές των ανθρώπων στον απόλυτο βαθμό, με τη συνδρομή φυσικά της ψηφιακής τεχνολογίας. Πράγμα που σημαίνει, ότι ο άνθρωπος πλέον θα είναι σκλάβος των επιτευγμάτων του, αφού κατάφερε, το ακατόρθωτο, να εξαρτάται από αυτά!
Υπερβολές θα πείτε. Και όμως είναι η θλιβερή πραγματικότητα, που δίνει τη δυνατότητα στους πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι και τους φτωχούς να λιμοκτονούν και μάλιστα στον τόπο μας με τη σφραγίδα της ΕΕ, που το πολιτικό προσωπικό και όχι μόνο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια μας την λανσάρισε ως πανάκια και διέξοδο ελπίδας…
Και μη χειρότερα, αν δεν ξυπνήσουν οι λαοί…
