Η Ελλάδα έγινε φτωχότερη... Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1928 στην Καισαριανή από γονείς Μικρασιάτες πρόσφυγες (χωριό Μπαϊντίρι της Σμύρνης) και έφυγε από τη ζωή στις 10 Μαρτίου του 2012. Η Δόμνα Σαμίου για 70 και πάνω χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική και τη λαϊκή μας παράδοση. Από 13 ετών που ξεκίνησε την μουσική της εκπαίδευση κοντά στο Σίμωνα Καρρά στο «Σύλλογο προς διάδοση της Εθνικής μουσικής», εργάσθηκε αδιαλείπτως και με απαράμιλλο σθένος και αγάπη για την ελληνική παράδοσιακή μουσική. Ήταν αναμφισβήτητα μια σπουδαία ερμηνεύτρια και ακούραστη ερευνήτρια, με σημαντικότατη προσφορά στη διάσωση και τη διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ας δούμε όμως πως η ίδια, περιγράφει αυτή τη σχέση που είχε με τη μουσική στην ιστοσελίδα της :
«Το αυτί μου εμένα από τότε, σαν παιδάκι που ήμουνα, έπαιρνε όλους τους ήχους και τις μουσικές. Ο πατέρας μου έψελνε πάρα πολύ ωραία, δεν ήταν ψάλτης ο άνθρωπος, αλλά έψελνε και τραγουδούσε επίσης πολύ ωραία. Θυμάμαι όταν γύριζε από τη δουλειά του μ’ έπαιρνε στα γόνατά του και με ταχτάριζε και μου έλεγε, ας πούμε, Ταχτιρί πού πας μωρή, στον τσοπάνο για τυρί, και τυρί δε βρήκαμε, τον τσοπάνο δείραμε... ή άλλα διάφορα, ας πούμε, Το παιδί θέλει χορό, τα βιολιά δεν είν’ εδώ, κι όποιος πάει να τα φέρει, ένα τάληρο στο χέρι... »Ήτανε και η εκκλησία ο άγιος Νικόλαος κοντά και κάθε Κυριακή πήγαινα μαζί με τον πατέρα μου και παρακολουθούσα τη λειτουργία, βέβαια όχι από θρησκοληψία αλλά γιατί μου άρεσε αυτή η μουσική, το είχα σαν να πήγαινα σε μια συναυλία, ας πούμε. Σιγά σιγά είχα μάθει όλη τη λειτουργία απ’ έξω, τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, τους Χαιρετισμούς, θυμάμαι πως είχα μάθει και το «Άσπιλε, αμόλυντε..», που λένε στο τέλος των Χαιρετισμών, που στέκεται ένα παιδάκι μπρος στο Χριστό κι ένα άλλο στην Παναγία, όλο αυτό το κομμάτι το έλεγα απ’ έξω». [youtube]3-PkhoB6h2o[/youtube] Οι λέξεις δύσκολα μπορούν να αποδώσουν την προσωπικότητα και το μέγεθος της προσφοράς της. Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιάζεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και δίνει συναυλίες. Αντιστρατευόμενη την εμπορική εκμετάλλευση και εκλαΐκευση της ελληνικής παράδοσης, αρχίζει να παρουσιάζει επί σειρά ετών την όσο πιο αυθεντική εκτέλεσή της. Έτσι κάνει αμέτρητες συναυλίες στις οποίες τραγουδά η ίδια, αλλά και παρουσιάζει αυθεντικούς καλλιτέχνες και δημιουργούς του δημοτικού τραγουδιού.
Η Δόμνα Σαμίου συνέχιζε ως το θάνατό της την έρευνα και την καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Η μακροχρόνια ενασχόλησή της πάνω στη δημοτική παράδοση του ελληνικού τραγουδιού, της έδωσε αφάνταστη εμπειρία και την κατέστησε μοναδική στο είδος της. Εκτός των άλλων: Ο Αλέξης Σολωμός το 1979, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια στις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, που παρουσιάσθηκε πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Το 1981 ίδρυσε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής «Δόμνα Σαμίου», που και συνέχιζε μέχρι τέλους την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή. Ο Γιώργος Θεοδοσιάδης το 1993, της ανέθεσε την επιμέλεια της «ζωντανής» μουσικής του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας, που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο. Από το 1995 έως το 1998, για τέσσερις συνεχείς σαιζόν τραγούδησε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Δίνει συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, το Μάϊο του 1995 με Ακριτικά τραγούδια, τα Χριστούγεννα του1996 με ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα, καθώς και ένα αφιέρωμα από τον φορέα του Μεγάρου τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 χρόνια της. Παράλληλα από το 1994 έως το 2001 παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων. Το 2006 της παραδίδεται το βραβείο «Αρίων», για τη συνολική προσφορά της στη διάσωση του Δημοτικού τραγουδιού.
