Φυσικά το κέντρισμα γι’ αυτό το γράφημα μάς το δίνει η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Άγγλο ομόλογό του, όχι γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε την σαπουνόφουσκα του Κυριάκου, για την επιστροφή Ελγίνειων, που συμβαίνει πάντα με τους προϊστάμενους αυτής της χώρας όταν βρίσκονται σε δύσκολη θέση και θέλουν να αποδείξουν τα αναπόδεικτα, αλλά γιατί είναι ένα θέμα που δεν έχει ποτέ λογικά απαντηθεί, μαζί με την διαχρονικότητα της πολιτικής της υποτέλειας.
Άλλωστε και η απάντηση του Τζόνσον, εκτός από αλαζονική (διαχρονικά η ίδια), δείχνει πως ύστερα από τόσα χρόνια δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να βρουν, έστω μια σοβαροφανή δικαιολογία της κατοχής προϊόντων κλοπής. Από την πλευρά μας, η απάντηση του πρωθυπουργού δεν σηματοδοτεί κάποια αλλαγή πολιτικής που να παραπέμπει σε σθεναρή αντίδραση της Ελλάδας, ούτως ώστε να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει.
Και πώς θα γίνει αυτό, όταν από καταβολής του νεότερου ελληνικού κράτους υποταχθήκαμε στα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα δίνοντας τα πάντα για τα ιδιοτελή συμφέροντα μιας χούφτας εξουσιαστών; Κάπως έτσι απεμπολήσαμε για χάρη της ιδιοτέλειας των ολίγων, που καταφέρνουν στηριζόμενοι στα ξένα προς το λαό συμφέροντα να ποδοπατούν και ευτελίζουν κάθε έννοια δικαίου, αξιοκρατίας και ελευθερίας. Πράγμα το οποίο το εκμεταλλεύονται τα ξένα προς το λαό συμφέροντα κατά το δοκούν, προσφέροντας την αμέριστη βοήθειά τους στην απρόσκοπτη κλοπή της εξουσίας.
Είπαν: «Ανήκουμε στη Δύση», αργότερα και σχετικά πρόσφατα, πως «Είμαστε στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ». Μα αν εμείς είμαστε όλα αυτά, θα ‘πρεπε να είμαστε ένα ισχυρό, ευημερούν και προστατευμένο κράτος, που όμως δεν είμαστε. Αντίθετα είμαστε ένα κράτος που το λοιδορούν οι πάντες, το επιβουλεύονται και το ληστεύουν οποτεδήποτε. Αψευδής απόδειξη είναι τα μνημόνια με τα οποία αφαίμαξαν σχεδόν τα πάντα, ενώ την ίδια στιγμή μας οφείλουν πολλαπλάσια.
Και εμείς, δηλαδή αυτοί που μιλούν εξ ονόματός μας ελέω «Δημοκρατίας», τι κάνουν; Συμμετέχουν σε όλες τις θηριωδίες και καταστροφές όπου γης αποφασίζουν τα συμφέροντα των «συμμάχων». Έτσι βρεθήκαμε στην Κορέα, την Γιουγκοσλαβία, την «Αραβική Άνοιξη», στο Αφγανιστάν, απέναντι στη Ρωσία, τη Λευκορωσία και όπου αλλού χρειαζότανε να πάνε ενωμένοι οι ιμπεριαλιστές, και οι ντόπιοι ινστρούχτορες είχαν υποχρέωση…
Κι ύστερα μαζεύονται όλοι μαζί και κλαίνε για τους αδικημένους και ταλαίπωρους πρόσφυγες- μετανάστες, που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν βομβαρδίζοντας, γκρεμίζοντας, σκοτώνοντας. Και τελικά τι κατάφεραν; Να γίνουν φιλάνθρωποι και φιλεύσπλαχνοι ανθρωπιστές!!!
Και δεν ντρέπονται…
