5 από 5 (2 Ψήφοι)
Η Ιουλία (και η Σούζυ) στη Μέδουσα Μεσσηνίας (γενέτειρα του Νικηταρά) εξιστορεί στον ήρωα ότι τζάμπα έδιωξε τους Τούρκους γιατί…οι Γερμανοί ξανάρθαν…Για την ιστορία: “Ο Νικηταράς γεννήθηκε στη Νέδουσα, ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Ταΰγετου και ήταν ανιψιός του Κολοκοτρώνη. Ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους και ακολούθησε το θείο του Κολοκοτρώνη στα Επτάνησα.
Αφού πολέμησε κατά του στρατού του Ναπολέοντα και υπηρέτησε τους Γάλλους, επέστρεψε στην Ελλάδα όταν ξέσπασε η επανάσταση και αναδείχτηκε ως ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές του ‘21 .
Όταν η Τρίπολη καταλήφθηκε από τους Έλληνες, δε ζήτησε κανένα λάφυρο για τον εαυτό του και όταν του πρόσφεραν ένα αδαμαντοκόλλητο σπαθί, το έκανε δώρο στην προσωρινή κυβέρνηση.
Επί Καποδίστρια και Όθωνα ανήκε στο κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο κόμμα επεδίωκε να αντικαταστήσει τον βασιλιά Όθωνα με κάποιον Ρώσο πρίγκιπα, συνέλαβε το Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας.
Όταν αποφυλακίστηκε, ή υγεία του ήταν εξασθενημένη από τα βασανιστήρια που υπόκεινταν κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του.
Έπασχε από ζάχαρο, χωρίς να το γνωρίζει ,με αποτέλεσμα να χάσει σε μεγάλο βαθμό την όραση του. Βίωσε την αχαριστία και την αγνωμοσύνη της ελληνικής πολιτείας όταν του αρνήθηκε μια αξιοπρεπή σύνταξη ώστε να ζει αυτός και η οικογένεια του ευπρεπώς και, αντί αυτού, του χορηγήθηκε «άδεια επαιτείας» στον ναό της Ευαγγελίστριας κάθε Παρασκευή.
Το 1843, όταν ο βασιλιάς Όθωνας αναγκάστηκε να δώσει Σύνταγμα στην Ελλάδα, του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστράτηγου μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Πέθανε το 1849 σε ηλικία 68 ετών.
Τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί δίπλα στο Κολοκοτρώνη όπως και έγινε…»
Ηθικόν δίδαγμα: Πάτα το κουμπί ρε @@@ Βορειοκορεάτη να τελειώνουμε…
(Αγαπητέ φίλε, η ζωή είναι ωραία. Και ο Νικηταράς ήξερε καλά πως η ζωή είναι αγώνας. Που, για όλους μας, τελειώνει με προσωπική χρεοκοπία.)
