Είναι έκφραση Δημοκρατίας οι εκλογές;
Εδώ και χιλιάδες χρόνια και συγκεκριμένα από τη στιγμή που κατάλαβε την δυνατότητά του για αυτοδιαχείριση, ο άνθρωπος παλεύει ανάμεσα στην υποκειμενική πραγματικότητα και την δικαιοσύνη του είδους του. Δημιουργώντας πάντα ψευδαισθήσεις ειρηνικής συνύπαρξης με απώτερο σκοπό την δική του επιβίωση, υποτάσσεται πάντα σε συστήματα φαινομενικής προστασίας μέσω αμφίβολων θεσμών. Θα ήταν άδικο και ανιστόρητο να πούμε ότι δεν έκανε βήματα προόδου, όμως ήδη έφθασε η στιγμή για το μεγάλο άλμα της ρεαλιστικής και ουσιαστικής δυνατότητας που του προσφέρεται μέσα από την εμπειρία και τη γνώση του παρελθόντος. Πρέπει να το παραδεχθούμε, δεν είναι εύκολο, οι υποτιθέμενοι “αναντικατάστατοι θεσμοί” και το πλέγμα της καθεστωτικής νομιμοφάνειας είναι πανίσχυρο, καλά προστατευμένο και με θρησκευτική ευλάβεια τηρούμενο, από τους “ελέω θεού” νομείς της εξουσίας!
Όμως σήμερα αυτό που πλέον είναι αντιληπτό σε όλους τους ανθρώπους είναι ότι η μικρή μειοψηφία που αναγορεύτηκε στην ελίτ της εξουσίας, πανθομολογούμενα ελέω των ντόπιων και ξένων προστατών (κερδοσκόπων), που διαχρονικά λυμαίνονται τον τόπο, είναι απολύτως διαπλεκόμενη και δουλικά εξυπηρετική σε προστάτες και ιδιοτελή συμφέροντα.
Δικαίως και φωναχτά πλέον όλοι μιλούν, ακόμη και οι φαινομενικά αδιάφοροι, πως ο κοινοβουλευτισμός στη σημερινή του μορφή, είναι μια ψευδεπίγραφη, διεφθαρμένη, χρεοκοπημένη και ξεπερασμένη διαδικασία που καμιά σχέση δεν έχει με την έννοια και το σκοπό της Δημοκρατίας και βέβαια πρέπει με κάθε τρόπο να αντικατασταθεί με κάτι δικαιότερο και αντιπροσωπευτικότερο.
Το θέλουμε ή όχι, οι εκλογές σαν έκφραση Δημοκρατικής νομιμοποίησης αποδεικνύονται πλέον μια παρωχημένη και αναξιόπιστη διαδικασία. Η κατασπατάληση χρήματος, η εδραίωση πάντα των ίδιων ανθρώπων (οικογενειών) στην εξουσία και η ασύστολη διαπλοκή, είναι στοιχεία -και μόνο αυτά- τα οποία στοιχειοθετούν την απαξίωση αυτής καθ' αυτής της θεσμοθετημένης εξουσίας.
Σκέψη και διαχείριση από ανώτερο επίπεδο
Ποιος αμφιβάλλει πια, ότι οι εκλογές συνιστούν, και το έχουμε δει αυτό επανειλημμένα, χάσιμο χρόνου, απύθμενη διαπλοκή και αντί λύσης προβλημάτων, μεγέθυνση και διαιώνιση αυτών με τον σκοπό προφανή, την εξυπηρέτηση συμφερόντων του περίγυρου και διαιώνιση των “θεόσταλτων” προστατών; Άλλωστε η απομυθοποίηση των “ιερών τεράτων” της πολιτικής αποδεικνύει περίτρανα ότι κανένας δεν είναι τέλειος και συνεπώς αναντικατάστατος. Δεν είμαστε τυφλοί για να μας κυβερνούν οι μονόφθαλμοι, γιατί ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται. Έχουμε μάτια και βλέπουμε, που και με ποιον τρόπο διαπλέκονται αυτά τα συμφέροντα.
Δεν είναι πλέον ουτοπία, ασφαλώς και ήρθε ο καιρός, ο άνθρωπος να περάσει σε άλλο επίπεδο! Ασφαλώς ανώτερο επίπεδο σκέψης και διαχείρισης της ζωής του, μακριά από ψεύτικα διλήμματα, μοιρολατρία και δολοπλοκίες...
Η πλειοψηφία των ανθρώπων πολύ καλά έχει καταλάβει, πως υποφέρει για λίγους κηφήνες οι οποίοι απολαμβάνουν τα πάντα χωρίς να προσφέρουν τίποτα, τουναντίον μάλιστα, επιβάλλουν τους όρους διαβίωσης των πολλών, αν και δεν υπάρχει κανένας λόγος. Επιπρόσθετα με επιλογές κέρδους και ελέγχου, συνεχώς μολύνουν το περιβάλλον με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Ήδη τα γεγονότα δείχνουν καθαρά πως ο κόσμος δεν έχει μέλλον με τις συνταγές του παρελθόντος. Αυτά που προδιαγράφονται σηματοδοτούν την καταστροφή. Μοναδική λύση το γενικό συμφέρον και η αλήθεια που πρέπει να είναι χειροπιαστή και ρεαλιστική. Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου να δείξει ο άνθρωπος την ανωτερότητά του, διαφορετικά θα 'ναι άξιος της μοίρας του...
Μοναδική λύση η συμμετοχή
Διαχρονικά όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου ευοδώθηκαν μέσα από συλλογικές διαδικασίες, έστω και αν κάποιες φορές ξεχώρισε κάποιος αρχηγός. Αυτό αποδεικνύει εκτός των άλλων, ότι όλοι είναι απαραίτητοι στην κοινωνία μας και όλοι έχουν ιδιαίτερη, όσο και ουσιαστική προσφορά. Συνεπώς γιατί η νομή της εξουσίας πρέπει να είναι προνόμιο των λίγων; Για τον ίδιο λόγο γιατί η λήψη των αποφάσεων πρέπει να γίνεται ερήμην των κατοίκων που ζουν και στην δεδομένη περιοχή;
Ακούγεται πχ. ότι θα μειωθούν οι βουλευτές και όλοι επικροτούν, νομίζοντας πως μ' αυτό τον τρόπο θα ελαφρυνθούν οικονομικά. Όμως δεν είναι τίποτα άλλο από μια παρελκυστική τακτική, η οποία μοναδικό στόχο έχει την απομάκρυνση ακόμη περισσότερο της εξουσίας από τα τοπικά και εν γένει ανθρώπινα προβλήματα, τα οποία ακόμη και σήμερα παίρνονται πολύ μακριά από τον άνθρωπο και τον χώρο.
Κατά συνέπεια αποδεικνύεται πως λύση των προβλημάτων είναι η συμμετοχή όλων στην εξουσία και στην κοινωνία. Από τα αρχαία χρόνια αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Δημοκρατίας. Πρέπει να βρεθεί ο λόγος, ώστε όλοι να ενδιαφέρονται γι' αυτά που διαδραματίζονται ή πρόκειται να γίνουν. Η αδιαφορία, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, συντηρείται συστηματικά, ώστε να μεσουρανούν οι διαπλεκόμενοι και οι διεφθαρμένοι.
Κλήρωση αντί εκλογών
Πιστεύουμε ακράδαντα πως όλοι οι άνθρωποι είναι ικανοί. Αυτό που έλειπε ήταν ο τρόπος και η παιδεία, αφού μέχρι σήμερα έπρεπε όλοι να εκπαιδευόμαστε στον ρόλο του υποτακτικού και του σκλάβου. Αυτό πλέον όσο κι αν λυσσαλέα προσπαθούν έχει τελειώσει. Ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχουν αυτοί που προέρχονται από χρυσά αυγά, ή θεόσταλτοι “Μεσσίες”. Ήρθε δηλαδή η στιγμή ο άνθρωπος να αλλάξει επίπεδο, να πάρει την εξουσία στα χέρια του και να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από κλήρωση των βουλευτών ανάμεσα στους κατοίκους των τοπικών κοινωνιών, ενώ εξυπακούεται ότι ο αριθμός των βουλευτών μπορεί και να εικοσαπλασιαστεί ακόμη, ώστε να υπάρχει πλήρης αντιπροσώπευση και πολύπλευρη προβολή των προβλημάτων, μακριά από ιδιοτέλειες και υπόγειες διαδρομές.
Η εφάπαξ κλήρωση για μικρό χρονικό διάστημα μεταξύ των πνευματικά υγιών, είναι συνειδητή λύση εθελούσιας συμμετοχής, υπευθυνότητας των πολιτών και ριζικής καταπολέμησης της διαφθοράς.
Η κλήρωση για μια και μοναδική φορά είναι έκφραση δημοκρατικότητας, δικαιοσύνης, και προόδου.
Οι τοπικές κοινωνίες θα έχουν τους αντιπροσώπους, που λογικά είναι γνώστες των τοπικών προβλημάτων και λόγο στα τεκταινόμενα, που σήμερα η εξουσία επιμελώς αποκρύπτει.
Ακόμη δεν θα αποκλείονται φωτισμένα μυαλά τα οποία παρέμεναν στο περιθώριο για διάφορους λόγους.
Αυτό σημαίνει πως η κοινωνία μόνο ωφελημένη μπορεί να είναι, αφού όλοι οι άνθρωποι θα συνεισφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, ανυστερόβουλα και με πληθώρα ιδεών...
Η κλήρωση των βουλευτών μεταξύ των υγειών πνευματικά πολιτών δεν είναι απλά η καλύτερη λύση, αλλά η ρεαλιστική αναγκαιότητα. Έτσι θα χτυπηθεί οριστικά η οικογενειοκρατία και το αλισβερίσι της διαπλοκής. Είναι όμως και μια δίκαιη λύση, αφού αφενός κάθε υγιής πνευματικά πολίτης θα έχει τη δυνατότητα για ένα διάστημα να αναλάβει την εξουσία χωρίς προαπαιτούμενα και χάσιμο χρόνου ή μεσάζοντες, ενώ παράλληλα θα διασφαλίζει το αίσθημα της ισοτιμίας και της υπευθυνότητας, αλλά και της σημαντικότητας ενός εκάστου, μεταξύ των ανθρώπων.
Επίλογος
Στην πορεία θα αποδειχθεί ότι το χρήμα πλέον δεν θα είναι το παν και μάλλον θα είναι ένα ασήκωτο βάρος για όσους θέλουν να το υποστηρίξουν. Οι περισσότεροι νόμοι θα ατονίσουν και θα καταργηθούν αφού θα είναι άχρηστοι. Οι άνθρωποι θα έχουν χρόνο να σκέπτονται και να ασχολούνται με πράγματα σημαντικά και ουσιαστικά. Θα είναι το ξεκίνημα σε ένα άλλο επίπεδο και η απαρχή για τον ανώτερο άνθρωπο. Εξαρτάται μόνο από αυτόν και σίγουρα ήρθε η ώρα...
