0.0 από 5 (0 Ψήφοι)
Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται, όμως πολύ εύκολα μπορεί να... «βιάζεται»
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την συνεχή προσπάθεια για υποβάθμιση της εθνικής οντότητας, της παιδείας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οποιουδήποτε άλλου παράγοντα στέκεται εμπόδιο στη μεγαλύτερη εξάρτηση του ανθρώπου από τα συμφέροντα. Οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται λανσάρονται τεχνηέντως ως αναγκαίες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, όμως η πραγματικότητα βρίσκεται στον φόβο της εξουσίας λόγω της οικονομικής ισχύς που αποκτούν τα μεσαία και κατώτερα στρώματα του λαού, που πολύ εύκολα θα μπορούσαν πλέον να αμφισβητήσουν τον υπάρχον συσχετισμό δυνάμεων και να προχωρήσουν σε ανατροπές.Ουσιαστικά, αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση που στην παρούσα φάση επιβάλλει υποταγή και απόλυτο έλεγχο σε όλα τα επίπεδα, με την αιχμή του δόρατος στην οικονομία, χωρίς φυσικά να φείδεται και οποιουδήποτε άλλου σκληρού και απάνθρωπου μέτρου αν χρειαστεί. Και φυσικά όλα δείχνουν πως το καταφέρνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το γεγονός ότι τα ελληνικά κόμματα, το ένα μετά το άλλο, συμβιβάζονται και δηλώνουν τυφλή υποταγή στις απαιτήσεις της «νέας τάξης πραγμάτων» μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: Ή ότι το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας έχει αλώσει παντελώς και εκ των προτέρων τους μηχανισμούς των κομμάτων, ή ότι έχει την δυνατότητα να χαράσσει την επιθυμητή πολιτική ανά πάσα στιγμή. Όπως και να έχει, τα τετελεσμένα που επιτελούνται ή δρομολογήθηκαν, μόνο με επανάσταση ανατρέπονται και γι’ αυτούς που ηγούνται του αντίθετου δεν υπάρχουν περιθώρια ή εναλλακτικές επιλογές, οποιοσδήποτε συμβιβασμός υποκρύπτει συνεννόηση για συμπαιγνία και παραπλάνηση του λαού.
Φυσικά δεν άρχισαν όλα με το Σημίτη και δεν θα τελειώσουν όλα με τον Τσίπρα και οπωσδήποτε δεν συμβαίνουν μόνο σε τούτο το κομμάτι της γης, όμως εδώ βλέπουμε το πείραμα να συνεχίζεται σαφώς αναβαθμισμένο και εμπλουτισμένο με νέες καινοτομίες και με συμμετοχή όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Αυτό το τελευταίο είναι μεγάλη επιτυχία του συστήματος αφού έχουν καταφέρει την αποδοχή ενοχής από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού, που ενστερνίζεται τις στοχευμένες απόψεις τους, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από αναβαθμισμένες γκεμπελίστικες μεθοδεύσεις.
Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται για να αντιληφθούμε την επιτυχία της πολιτικής των μνημονιακών δυνάμεων; Οι 251 βουλευτές που νομιμοποίησαν την νέα συμφωνία είναι αψευδής μάρτυρας αυτής της επιτυχίας. Αν μάλιστα προσθέσεις τις ψήφους των αντιδρούντων Συριζέων, που είναι πασίδηλο ότι παίζουν την κολοκυθιά, αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της απάτης που στήθηκε ανάμεσα στα κόμματα και την ΕΕ, ώστε να αποκοιμηθεί ο λαός και να δώσει εξουσιοδότηση στον Τσίπρα να παραχωρεί με ευκολία και επιχειρήματα οτιδήποτε κερδοφόρο.
Το «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους» του Σημίτη την εποχή των Ιμίων, υποδηλώνει την εξάρτηση της χώρας από τα ξένα συμφέροντα και την νομιμοποίηση της αμφισβήτησης, σαν στοιχείο πίεσης και υπακοής. Ενώ η παράκληση του Τσίπρα στον Ομπάμα να μας βοηθήσει, ενισχύει ακόμη περισσότερο το ρόλο του ξένου παράγοντα, σαν αδιαφιλονίκητο αφεντικό στον τόπο μας και δίνει τα διαπιστευτήρια της υποταγής. Είναι μια ακόμη προσπάθεια ενδοτισμού και σαφής ένδειξη υποτέλειας και μάλιστα «στον πρώτο τη τάξει» του καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού κατεστημένου. Και μην πείτε ότι δεν ήξερε ο πρωθυπουργός της «αριστερής κυβέρνησης», γιατί άλλα έλεγε προεκλογικά...
Εν κατακλείδι, χωρίς να αθωώνουμε αυτούς που κυβέρνησαν από την απελευθέρωση του '44 και εδώ, οι οποίοι αναμφισβήτητα ήταν συνειδητά όργανα ξένων συμφερόντων, οι δύο τούτοι βάζουν ανεξίτηλα τη σφραγίδα της υποταγής του ελληνικού λαού στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που στις μέρες μας διαφεντεύουν τις χώρες και εξαθλιώνουν τους ανθρώπους. Δυστυχώς, τίποτα δεν άλλαξε από την εποχή της επανάστασης του '21, όταν η εξουσία στον ελλαδικό χώρο -όπως και αλλού- μετά από 400 περίπου χρόνια υποταγής στην Οθωμανική αυτοκρατορία μεταπουλήθηκε σε άλλα αφεντικά. Σήμερα ιδιοκτήτες του τόπου μας εμφανίζονται οι Αμερικάνοι, χωρίς αυτό να έχει καμιά σημασία, αφού στην πραγματικότητα σε τίποτα δεν ωφελείται ο λαός της Αμερικής.
