«Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι». (Πλάτωνας)
Οι εκλογές θα μπορούσε να ήταν γιορτή, σάλπισμα δημοκρατίας, εδραίωση της αξιοκρατίας και επιβεβαίωση της ύπαρξης κράτους δικαίου. Αντί γι αυτό έχουν καταντήσει πεδίο εκβιασμών και υποταγής στα μεγάλα συμφέροντα, που πλέον προκλητικά και ασύστολα κουμαντάρουν τις ζωές μας!
Όταν μιλούμε για συμφέροντα, εννοούμε κάθε τι που βάζει φραγμούς και εμπόδια, όρους δηλαδή που ποδηγετούν κάθε προσπάθεια του ανθρώπου, τον αλυσοδένουν με δεσμά και του σκλαβώνουν το μυαλό με κάθε τρόπο. Αν χτες ήταν συγκαλυμμένο και δυσνόητο, σήμερα με το πρόσχημα της «κρίσης» είναι προκλητικά επιβαλλόμενο, και ας μιλάνε οι διάφοροι μαϊντανοί και προπαγανδιστές για δημοκρατία και ελευθερία, δεν είναι τίποτα άλλο από δογματικές μπροσούρες και εμετικές αηδίες διαιώνισης της αδικίας και της σαπίλας.
Όποιο κόμμα, και δη του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» και αν διαλέξουμε, όσο κι αν οι πάτρωνές του μιλούν για ιδεολογικές διαφορές χαώδεις, στην ουσία μοιάζουν σαν σταγόνες νερού από την ίδια πηγή! Τίποτα δεν μπορούν και δεν θέλουν να αλλάξουν, παρά μόνο να συντηρήσουν μια επίπλαστη αντιπαλότητα που θα παραμένει στο διηνεκές στοιχειωμένη, λες απόστημα μιας εσαεί κατεστημένης εξουσίας, που θολώνει τα νερά. Μοναδικός ίσως στόχος της, να δικαιολογεί την αδυναμία μας, για να θεωρείται επιβεβλημένη η κηδεμόνευσή μας! Ειδικά για την Ελλάδα, έχει γίνει πάμπολλες φορές στο παρελθόν και σήμερα επαναλαμβάνεται με πολύ χειρότερη μορφή, αφού δεν υπάρχει πλέον κανένα δικαίωμα ή ελπίδα διαφυγής...
Ας μη γελιόμαστε, διαχρονικά όλες οι προσπάθειες της κατεστημένης εξουσίας ήταν οι αβέβαιες και ασταθείς κοινωνίες, γιατί έτσι είναι ευκολότερη η κερδοσκοπία. Αυτό που χτες ήταν ταμπού και μυστικό διαβαθμισμένο, σήμερα είναι πολύ εμφανές. Το είδαμε στο χρηματιστήριο, το συναντήσαμε στις τράπεζες, το γευτήκαμε στο δημοψήφισμα, το αντιμετωπίζουμε σε κάθε προσπάθεια δήθεν «ατυχήματος», την οποία εντέχνως διοχετεύουν στην κοινωνία. Ο κόσμος δυστυχώς ανταποκρίνεται - αυτοί το ξέρουν- και αλαφιασμένος τρέχει προς τα εκεί, που το σύστημα εξουσίας επιδιώκει!
Όταν μάλιστα αποδεδειγμένα πια -με ή χωρίς λίστα- δεν έχουμε την παραμικρή δυνατότητα επιλογής ούτε καν του σχοινιού που θα μας «κρεμάσουν», μοναδική λύση έχουμε να τους αφήσουμε στις κάλπες... μόνους!
