Μικρόν κακόν, μέγα αγαθόν
Έγινε κι αυτό. Ο πολυαναμενόμενος χωρισμός των ομονοούντων ολοκληρώθηκε στην συμφωνία των Πρεσπών. Βαθιά συγκινημένοι και οι δύο έχυσαν δάκρυα απέραντης συγκίνησης για την αταλάντευτη συνεργασία τους, που όμως έμελλε κάποτε να τελειώσει. Οι μελό ιστορίες συναρπάζουν το φιλοθέαμον κοινό και το πεδίο αυτό δεν το άφησαν ανεκμετάλλευτο. Άλλωστε τα πολυάριθμα συνεργία των συμβούλων γι αυτό πληρώνονται. Παρακολουθώντας αυτό το πολυσυζητημένο «διαζύγιο» Τσίπρα – Καμμένου δεν μπορείς παρά αναλογιστείς το μέγεθος της απάτης που διαχρονικά επιτελείται σ αυτό το προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα.
Η απάτη βέβαια διαρκεί όσο και η εξουσία, όμως τούτη δω ξεκινάει από την παραμονή των εκλογών με τις οποίες το δίδυμο Τσίπρα - Καμμένου καβάτζωσε την εξουσία, συνεχίστηκε με το γελοίο δημοψήφισμα και εδραιώθηκε παρά τα αντιλαϊκά και άκρως φορομπηχτικά μέτρα σαν η μακροβιότερη κυβέρνηση της φτωχοποιημένης ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτό όχι επειδή δημαγώγησαν περισσότερο αλλά επειδή τους άλλους κλώνους βόλευε και τα μεγάλα συμφέροντα είναι ευχαριστημένα.
Κάλλιστα θα μπορούσε να ονομαστεί διαζύγιο χωρίς αιτία, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κάτι ουσιαστικό, να διαφωνήσουν, πλην του Μακεδονικού, που ουσιαστικά όλοι συμφωνούν πλην του ΚΚΕ και του λαού, τον οποίο βέβαια τον γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αποδεδειγμένα πια οι νυν κυβερνώντες. Το διαζύγιο λοιπόν ήταν η σανίδα σωτηρίας για να διασωθεί ο θεσμός της εξουσίας και να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους αφού πια δεν υφίσταται με τους όρους και τους κανόνες του παρελθόντος και δεν θα ‘ναι καθόλου υπερβολή αν πούμε ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι μάλλον άχρηστοι.
Αν μη τι άλλο, τους πήραμε είδηση…
