Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας έχουμε σήμερα δύο θεμελιώδεις πολιτικές. Από τη μια πλευρά είναι η επικρατούσα άποψη -τουλάχιστον μέχρι χτες- των ένθερμων υποστηρικτών της Ε.Ε., που στηρίζεται από όλο σχεδόν το φάσμα των κοινοβουλευτικών κομμάτων (ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ., ΛΑ.Ο.Σ., Δ.Α., ΔΗ.ΣΥ., Οικολόγους) και από την άλλη η ενάντια στην Ε.Ε. άποψη, που εκφράζεται κατά κύριο λόγο από το Κ.Κ.Ε. Αδιαμφισβήτητα η Ελλάδα από την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, έπαψε να είναι ελεύθερη. Ακόμη και τότε που από αναγκαιότητα επικράτησε η Ελληνική γλώσσα στην Βυζαντινή αυτοκρατορία, δεν θα μπορέσει κάποιος σοβαρός αναλυτής να ισχυρισθεί το αντίθετο. Αυτοί λοιπόν οι επικυρίαρχοι, είτε ήταν οι Άγγλοι, είτε οι Αμερικάνοι τώρα, κατόρθωναν πάντα με διάφορους τρόπους, με ψέματα και Γκαιμπελίστικες μεθόδους και με τη βοήθεια των ντόπιων πουλημένων ανδρείκελων, να μας ελέγχουν και να επιβάλλουν τις πολιτικές τους, που εμείς ραγιάδικα, αναντίρρητα και πάντα με το πιστόλι στον κρόταφο, εκτελούσαμε.
Έτσι έγινε στην Επανάσταση του ’21, στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο του ’40, αλλά και σήμερα. Το 1940 στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες αγωνιστές υπερασπιζόμενοι πανανθρώπινες αξίες πάλεψαν ενάντια στους φασίστες, οργανωμένοι γύρω από το Ε.Α.Μ., και νίκησαν. Στο τέλος όμως πάλι βρεθήκαμε κάτω από την Αμερικάνικη προστασία και εποπτεία, ρακένδυτοι και πεινασμένοι, με τους αγωνιστές κομουνιστές στην εξορία και χωρίς το παραμικρό λάφυρο από τη νίκη. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι Γερμανοί μας πήραν τότε και τα ασημικά! Και τώρα η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται. Μέχρι στιγμής βέβαια ο πόλεμος είναι μόνο οικονομικός και εμείς, σαν γνήσια πειραματόζωα, απολαμβάνουμε με Ιώβια καρτερικότητα την επέλαση και την αγριότητα των επικυρίαρχων. Όπως είναι φυσικό, αυτή η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Φαίνεται μάλιστα ότι όσο μπαίνουμε στο χειμώνα θα δυσκολέψει ακόμη και η επιβίωση. Δεν είμαι μάντης να προβλέπω, όμως νομίζω πως είναι νομοτελειακό το βάρος να το αναλάβει το Κ.Κ.Ε., το μόνο γνήσιο και συνεπές φιλολαϊκό κόμμα, που έχει και την εμπειρία για τη δημιουργία ενός νέου Ε.Α.Μ. που θα αντιπαλέψει τον νέο φασισμό, που πλανιέται πάνω από την Ελλάδα, την Ευρώπη, αλλά και τον κόσμο ολάκερο… Είναι καιρός πια, όλοι εμείς οι άνθρωποι που ζούμε σε αυτή τη χώρα να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα αντίστασης στη λαίλαπα της νέας τάξης. Πρέπει να ενωθούμε αφήνοντας στην άκρη τις ιδιοτέλειες που μας χωρίζουν, γιατί αύριο όχι μόνο θα χάσουμε την πατρίδα, αλλά θα πάψουμε να είμαστε άνθρωποι. Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε σκαπανείς της Ευρώπης και του κόσμου. Όσο αφήνουμε να περνάει ο χρόνος, τόσο περισσότερο ο βρόγχος θα σφίγγει στο σβέρκο μας…
