Αυτές τις μέρες, που οι αγανακτισμένοι καταλαμβάνουν και ανακαταλαμβάνουν την Γουόλ Στριτ, ένα γεγονός σημάδεψε ανεξίτηλα τα τεκταινόμενα, πάνω και πέρα το δίκαιο του λαού. Ήταν η εικόνα που οι αστυνομικοί απαγόρευσαν την λήψη και δημοσίευση φωτογραφιών, που έδειχναν τους αστυνομικούς μαζί με τους δημοτικούς υπαλλήλους να ορμούν στη υπαίθρια βιβλιοθήκη των διαδηλωτών, να αρπάζουν τα βιβλία τους και να τα φορτώνουν στα σκουπιδιάρικα του δήμου…
Μιλάμε για τουλάχιστον 5.000 βιβλία. Βιβλία πολιτικά, βιβλία ποιητικά, βιβλία σπάνια, βιβλία αγαπημένα των ανθρώπων που εδώ και δύο μήνες πολιορκούσαν τη Γουόλ Στριτ και τα μοιράζονταν μεταξύ τους. Ακόμη και σε αυτή την ψηφιακή εποχή που ζούμε, όπου οι κινήσεις των ανθρώπων ενορχηστρώνονται διαδικτυακά, η σχέση του ανθρώπου με τα βιβλία δεν παύει να είναι ξεχωριστή. Όταν έγινε γνωστός αυτός ο βανδαλισμός, το Twitter άναψε από οργή. Και ο δήμαρχος της πόλης αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση στην οποία έλεγε πως τα βιβλία των διαδηλωτών φυλάσσονται σε μια αποθήκη και πως θα επιστραφούν σε αυτούς αν καθίσουν φρόνιμοι. Μια κατάσταση ομηρείας, δηλαδή, τόσο για τους διαδηλωτές όσο και για τα βιβλία τους. «Εδώ τα έχουμε και θα σας τα παραδώσουμε, αν μας παραδώσετε και εσείς το μέλλον σας. Μπορείτε να το πετάξετε στον κοντινότερο κάδο σκουπιδιών, σε μια γωνιά της Γουόλ Στριτ». Η… ομηρεία των βιβλίων αποκαλύπτει πόσο πιο ύπουλα και δόλια αστυνομεύεται σήμερα ο πολιτισμός μας εν συγκρίσει με την εποχή που τα έκαιγαν στις πλατείες. Παντού στις χώρες όπου η λιτότητα χρησιμεύει για να χρηματοδοτούνται οι πλούσιοι, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα βιβλία τοποθετούνται στο ακριβότερο «ράφι», εκεί που δεν μπορούν να τα φτάσουν οι απλοί άνθρωποι.
