Χωρίς πατρίδα
0.0 από 5 (0 Ψήφοι)

Όλοι έχουμε κάποια άποψη. Σωστή ή λάθος είναι συζητήσιμο.Δεν ξέρω γιατί, αλλά ακούγοντας προχτές την είδηση για την απαλλοτρίωση των νησιών κάτω των 150 κατοίκων μου ήρθαν στο μυαλό οι προσφυγικοί καταυλισμοί των Παλαιστινίων και των όπου γης προσφύγων. Όχι πως είναι το ίδιο πράγμα, όμως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου στερεί την πατρίδα σου χωρίς τη θέλησή σου και κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, όπως έγινε και συνεχίζεται με τους Παλαιστίνιους. Υπάρχει βέβαια μια θεμελιώδης ομοιότητα εδώ και κει και δεν ντρέπονται να το πουν, το συμφέρον.

Το δεύτερο ζήτημα είναι η δύναμη. Τι κι' αν τα ψηφίσματα στο ΟΗΕ είναι καθημερινά υπέρ των αδυνάτων και αναξιοπαθούντων. Όλα μένουν στα χαρτιά και σε βαρύγδουπες διαλέξεις για το θεαθήναι. Είναι απάνθρωπο, αλλά ο δυνατός επιβάλλει την θέλησή του δια πυρός και σιδήρου. Ίσχυε πάντα και δεν αλλάζει, κι' αν κάποτε ακούμε από τους ισχυρούς λόγια παχιά και γαλαντόμα δεν χρειάζεται να δίνουμε καμιά σημασία, είναι ψεύτικα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο πόνος, η εξαθλίωση και η επιβολή είναι καταγραμμένη με την σφραγίδα του ΟΗΕ που ακούει κατά κανόνα μόνο το συμφέρον του δυνατού.

Χτες ίσως όλα αυτά να φάνταζαν πολύ μακρινά και ακαταλαβίστικα σήμερα όμως που αισθανόμαστε το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια μας μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά που συμβαίνουν σε πάρα πολλά μέρη της γης.

Φυσικά η ιστορία επαναλαμβάνεται και καλό είναι να τη γνωρίζουμε στην σωστή της πλευρά, αν θέλουμε να γίνουμε άνθρωποι. Βέβαια κι' αυτό δεν είναι εύκολο αφού όλα έχουν μπει στο τραπέζι του προκρούστη και οι επιλογές των εξουσιαστών δηλαδή το “διαίρει και βασίλευε”, επιτυγχάνεται μόνο σε αγράμματους και εξαθλιωμένους.

Στο ντοκιμαντέρ "the eye of Beuty" του Μάκη Διμελλά που ακολουθεί καταγράφεται η αλήθεια για τους προσφυγικούς καταυλισμούς των Παλαιστινίων στον Λίβανο που καταμαρτυρεί γλαφυρά πόσο ενδιαφέρεται η διεθνής κοινότητα για την επιβολή του δικαίου και της ανθρωπιάς διαχωρισμένο από το συμφέρον...