Υπαρκτή ή ανύπαρκτη, πραγματική ή ψεύτικη, η κρίση ανέτρεψε τις ζωές μας και όπως φαίνεται δύσκολα θα περάσει αφού τα συμφέροντα αυτό επιτάσσουν. Αυτό βέβαια ισχύει αν το παγκόσμιο γίγνεσθαι παραμείνει ως έχει, διαφορετικά κανένας δεν μπορεί να προβλέψει, τι θα συμβεί...
Η στυγνή πραγματικότητα είναι αυτή και το ζητούμενο είναι αν υπάρχει τρόπος να αλλάξει κάτι. Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει με βεβαιότητα κάποιος σ' αυτή την ερώτηση, όπως επίσης αλήθεια είναι, πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Άρα κάποιος τρόπος θα υπάρχει αν όχι περισσότεροι, αλλά ποτέ δεν ακούσθηκε καμιά άλλη διέξοδος από τα επίσημα κυβερνητικά χείλη. Κάτι ψελλίζουν προεκλογικά οι πολιτικοί, αλλά μόλις έρθουν στην εξουσία όλα τα ξεχνούν και συνεχίζουν τα προηγούμενα σαν να μην συμβαίνει τίποτα...
Η συνταγή διάσωσης εφαρμόζεται απαρέγκλιτα και παρά την αποτυχία, που όπως και οι ίδιοι οι εμπνευστές-διαχειριστές της παραδέχονται πως είχε αυτό το πρόγραμμα. Εμείς αναρωτιόμαστε απλώς, αν μπορούμε να εμπιστευόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, που με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν στον όλεθρο και την υποτέλεια εν καιρώ ειρήνης, όταν μάλιστα είναι περισσότερο από σίγουρο ότι η εξαθλίωση είναι αναπόφευκτη και άρα γιατί να μην δοκιμασθεί κάτι άλλο;
Εμείς δεν θα προτείνουμε τη λύση που είμαστε σίγουροι πως υπάρχει, θα πούμε μόνο πως με δάνεια δεν πρόκειται να φτάσουμε στη λύση και το γνωρίζουν. Άρα θέλουμε να επισημάνουμε πως λύση δεν είναι να καταδικάζεις τους ανθρώπους στην ανέχεια, θεωρώντας το μονόδρομο. Λύση δεν είναι να πληρώνουν μόνο οι φτωχοί από το υστέρημά τους. Λύση δεν είναι να πάρεις το σπίτι από αυτόν που έχει μόνο ένα. Λύση είναι η κοινωνική πολιτική, είναι η προσπάθεια ανάπτυξης και φυσικά η σωστή αναδιάρθρωση. Ακόμη και αυτή τη στιγμή η διαπλοκή και η οικογενειοκρατία συνεχίζεται κανονικά. Ειδικά για ανάπτυξη δεν την βλέπουμε πουθενά και δεν ακούσαμε την κυβέρνηση να επιμείνει τουλάχιστον σ' αυτό...
Φαίνεται βέβαια πως οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποδεχθεί apriori το μοντέλο της Γουατεμάλας, που από τη μια θα υπάρχει η ελίτ των ολίγων που θα ζουν πλουσιοπάροχα και από την άλλη η πλειοψηφία του 80% που θα σέρνεται στους κάδους των απορριμμάτων. Εμείς λοιπόν όπως είναι και δικαίωμά μας δεν δεχόμαστε κάτι τέτοιο και προτείνουμε πλήρη και συντονισμένη αντίδραση του λαού, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ξεφύγουμε από τα δεσμά του ΔΝΤ και των τοκογλύφων. Πρέπει να αναγκασθεί η κυβέρνηση να πει ένα ΟΧΙ, έστω και σαν αυτό που είπε ο Μεταξάς...
