Στις 14 Ιουνίου του 1928 στο Ροζάριο της Αργεντινής, γεννήθηκε ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σιέρνα, που αργότερα θα έμενε στην ιστορία ως Τσε. Ήταν ένας από αυτούς που άλλαξαν την ιστορία της Κούβας και ενέπνευσαν την ανάπτυξη των απελευθερωτικών κινημάτων, μα και συνέβαλλε στις κατακτήσεις των εργαζομένων σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν ο άνθρωπος που μαζί με τον σύντροφο και φίλο του Φιντέλ έδειξε το δρόμο της περηφάνιας και της δημιουργικότητας, μέσα από τις αντίξοες συνθήκες της αντικειμενικής πραγματικότητας, που είναι να αντιτάσσεσαι και να νικάς απέναντι στις πανίσχυρες καπιταλιστικές δυνάμεις που θέλουν σκλάβους τους λαούς.
Έτσι ήταν ο Τσε, ένας ασυμβίβαστος επαναστάτης, αισθηματίας μα και σκληρός όταν χρειάσθηκε. Ταγμένος να υπηρετήσει τις πανανθρώπινες αξίες, που ποτέ δεν κατάφερε η κοινωνία μας να τις καθιερώσει και να τις κάνει απαραβίαστες αρχές ενός κόσμου που θέλει να προοδεύσει, μα υποχρεώνεται συνεχώς να επαναλαμβάνει τα ίδια πράγματα, βυσσοδομώντας στο παρελθόν. Ήταν ο Μαρξιστής –Λενινιστής, που έβαλε ξεκάθαρους στόχους και υπεύθυνα, με αυταπάρνηση και απαράμιλλο θάρρος προχώρησε μπροστά, χωρίς ούτε μια στιγμή πισωγυρίσματος. Μπορούσε να βλέπει την πραγματικότητα και ποτέ δεν κρύφθηκε πίσω από ψεύτικα τερτίπια και πολιτικάντικες αλχημείες. Όταν μάλιστα τον συνέλαβαν στην Βολιβία, στη σχετική ερώτηση του ανακριτή σχετικά με τη φτώχεια στην Κούβα απάντησε: «Δεν αρνούμαι ότι στην Κούβα υπάρχει φτώχεια, αλλά εκεί οι αγρότες ζουν με τη αυταπάτη της προόδου, ενώ ο Βολιβιανός ζει χωρίς ελπίδα. Όπως γεννιέται, έτσι πεθαίνει, χωρίς ποτέ να δει την κατάσταση να βελτιώνεται στο παραμικρό». Και αργότερα όταν πήγαν να τον σκοτώσουν: «Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε δειλέ, έναν άνδρα θα σκοτώσεις». Λάτρης της λογοτεχνίας και της ποίησης μέχρι το τέλος της ζωής του. Όταν το έπιασαν μέσα στο σακίδιό του είχε το « Κάντο Χενεράλ» του Πάμπλο Νερούντα. Έγραφε και ο ίδιος ποιήματα, μάλιστα σε κάποια στιγμή το 1955 στο μέτωπο, έγραψε για τον φίλο του Φιντέλ: «Εμπρός ας πάμε/ φλεγόμενε προφήτη της αυγής/ από κρυφά και άφραχτα μονοπάτια/ να ελευθερώσουμε το πράσινο καϊμάν που τόσο αγαπάς». Αψεγάδιαστος, ανιδιοτελής και αδιάφθορος, ένας πραγματικός Επαναστάτης με ιδανικά δυσθεώρητα, ένας πολύ ξεχωριστός Λατινοαμερικάνος, που έμελε να γίνει ο θρύλος της Κούβας μα και ένας παγκόσμιος μύθος. Μορφωμένος, γεμάτος ανθρωπιά, σφοδρός πολέμιος της αδικίας, ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την ηρεμία των εκμεταλλευτών, αν και ο ίδιος ήταν γόνος αστικής οικογένειας. Είχε πει: «… είναι πιο ευχάριστο και εποικοδομητικό να ζει κανείς την πείρα της Επανάστασης, παρά να γράφει γι’ αυτήν…», αλλού «...η Επανάσταση της Κούβας δεν είναι παρά ένα μικρό κεφάλαιο της μιας αδιαίρετης Επανάστασης…», ή «…ο Επαναστάτης ζει μέσα στους κόλπους του κόμματός του, που είναι η ιδεολογική κινητήρια δύναμη της Επανάστασης. Και αναλίσκεται μέσα στην κομματική δράση, που συνεχίζεται χωρίς διακοπή ως το θάνατό του. Εκτός εάν η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού έχει πια αγκαλιάσει όλο τον κόσμο…». Στις 25 Νοεμβρίου του 1956 ξεκίνησε από το Μεξικό με άλλους 82 αντάρτες με το ιστορικό πλοίο Granma. Στην Κούβα έφθασαν στις 2 του Δεκέμβρη για να ξεκινήσει η Επανάσταση από τα βουνά της Σιέρα Μαέστρα. Μετά από τρία χρόνια ακατάπαυστου και σκληρού αγώνα απέναντι στο δικτάτορα και τους Αμερικάνους που τον βοηθούσαν, έδιωξαν τελικά τον Μπατίστα την 1 Δεκέμβρη του 1959. Σ’ αυτό το διάστημα ο Τσε έδειξε αρετές απαράμιλλου θάρρους, εργατικότητας, συνέπειας και δίκαια πήρε πρώτος το τίτλο του κομαντάντε. Αφού διετέλεσε διοικητής του στρατού, διευθυντής της εθνικής τράπεζας, υπουργός βιομηχανίας κ.ά., και ενώ θα μπορούσε να είναι πάντα στην κορυφή της Κούβας, πιστός στις ιδέες και τα ιδανικά του αποφάσισε να βοηθήσει κι’ άλλους λαούς να ξεφύγουν από την καπιταλιστική σκλαβιά. Το 1965 λοιπόν βρέθηκε στο Κονγκό μαζί με 100 Κουβανούς συντρόφους, αλλά εκεί το κίνημα απέτυχε. Στη συνέχεια βρέθηκαν στη Βολιβία. Και στη Βολιβία τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα. Το Κ.Κ.Β. δεν τους υποστήριξε, σε μια μάχη κυκλώθηκαν και ο Τσε πιάστηκε αιχμάλωτος, τραυματισμένος μάλιστα στην κνήμη. Στις 9 Οκτωβρίου του 1967, ο Τσε δολοφονήθηκε πάνω στο κρεβάτι, στη Λα Χιγκέρα της Βολιβίας. Αυτό ήταν το τέλος ενός πολύ μεγάλου ανθρώπου, ο διεθνής ιμπεριαλισμός έκανε τη δουλειά του. Όμως ο Τσε θα μείνει πάντα στις καρδιές και το μυαλό μας. Είναι το φωτεινό άστρο, που πάντα θα μας καθοδηγεί…