Δεν είναι η πρώτη φορά, στην πιθανόν πιο ήπια επέμβαση σε μια χώρα, αλλά είναι η πρώτη φορά τέτοιας έκτασης κινητοποίηση από τους αντιπάλους, πράγμα που υποδηλώνει την σημασία που έχει η κίνηση αυτή της Ρωσίας στα συμφέροντα, φανερά και αφανή, του καπιταλιστικού κόσμου. Η συσπείρωση των σκληρών καπιταλιστών και τα οικονομικά μέτρα εναντίον των Ρώσων ήταν άμεση και πρωτοφανής.
Δεν είμαστε υπέρ των πολέμων και δη αυτού, έστω κι αν τα αθάνατα πνεύματα του παρελθόντος έχουν πει και είναι πολύ φανερό, πως τα συμφέροντα δεν έχουν άλλη διέξοδο, παρά τον πόλεμο. Και επειδή πολλή συζήτηση γίνεται περί Δημοκρατίας, και Διεθνούς Δικαίου, καλό θα ήταν, ειδικά οι ντόπιοι πολιτικοί να αναρωτηθούν, ποιος ο λόγος να τάσσονται αναφανδόν υπέρ της μιας άποψης, όταν τα συμφέροντα μας λοιδορούν!
Και συγκεκριμένα ας μας πουν, πότε, που, και από ποιους, εφαρμόστηκαν τα ιερά και τα δίκαια σε κάποιον πόλεμο. Μετά τον βομβαρδισμό π.χ. της Γιουγκοσλαβίας, επί τρίμηνο περίπου, τι έγινε; Τίποτα αντίθετο από τις επιδιώξεις αυτών που το δημιούργησαν. Το μοναδικό ίσως που έχει λόγο σκέψης, πως εμείς εδώ στην Ελλάδα απλά ανοίξαμε τις πόρτες μας διάπλατα να περάσουν τα στρατεύματα, ώστε να αποτελειώσουν τις αγαθοεργίες τους. Ο Μιλόσεβιτς μπήκε στη φυλακή και δικάσθηκε, πεθαίνοντας κιόλας εκεί, χωρίς μάλιστα να αποδειχθεί καμιά ενοχή. Κατηγορήθηκε κάποιος γι αυτό; Φυσικά, όχι.
Ας μας πουν ακόμη για τα προαναγγελλόμενα σόου βομβαρδισμών στο Ιράκ όπου όριζαν ακόμη και την ώρα, ώστε το φιλοθεάμον κοινό να παρακολουθεί ξαπλωμένο στην πολυθρόνα του, πίνοντας κόκα κόλα, τις βόμβες να πέφτουν στα κεφάλια των άμοιρων. Διαμαρτυρήθηκε κάποιος γι αυτή τη βαρβαρότητα από αυτούς που σήμερα κόπτονται με περίσσια αισθήματα ανθρωπισμού; Ή μήπως μιλάει κάποιος για τους σημερινούς βομβαρδισμούς στην Υεμένη, στη Συρία, στην Ερυθραία και αλλού; Φυσικά όχι, γιατί κανένας από αυτούς τους κερδοσκόπους δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή των ανθρώπων.
Όσο για τη χώρα μας, που σύρεται σε όλες αυτές τις εξελίξεις, ελέω του πολιτικού κατεστημένου, που έχει εντάξει τα συμφέροντά του στο λόμπι των κερδοσκόπων, είναι άλλη μια αποτυχία. Για παράδειγμα να αναφέρουμε πως δεκαπέντε χρόνια περίπου μετά την ουσιαστική συμμετοχή στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, αναγκασθήκαμε να παραχωρήσουμε όνομα και εθνότητα στο κρατίδιο των Σκοπίων, πολύ πιθανόν για να τσακωνόμαστε στα επόμενα χρόνια! Αυτό όπως είναι φανερό διαχρονικά στερεί από την Ελλάδα μια θέση στην κορυφή των εξελίξεων, σαν κοιτίδα του πολιτισμού που αξιοσέβαστα δικαιούται.
Καταληκτικά πρέπει να πούμε, πως ήρθε ο καιρός να διαγράψουμε το δόγμα του πολιτικού κατεστημένου, που τα τελευταία χρόνια το επικαλούνται όλο και περισσότερο: Το γνωστό, «Ανήκουμε στη Δύση», που τώρα μας χτικιάζει ακόμη πιο πολύ. Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι φανερό πως αυτά τα στερεότυπα δεν οδηγούν πουθενά. Και όπως φαίνεται αυτά μόνο ο λαός μπορεί να τα διαγράψει, μονιασμένος και οδηγούμενος από τα συμφέροντά του και μόνο…
