Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν.
Πωλ Βαλερύ, 1871-1945, Γάλλος ποιητής
Πολλά έχουν ειπωθεί γι’ αυτόν το καινούργιο πόλεμο, που μας προέκυψε στο τέλος της «πανδημίας» και σαν συνέχεια της οικονομικής κρίσης, που ανάγκασε ειδικά την Ελλάδα να εκποιήσει σχεδόν όλα τα περιουσιακά της στοιχεία, τα οποία με αγώνες και αίμα είχαν αποκτηθεί.
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε, πως η νέα οικονομική κρίση που επεξεργάζονται τα οικονομικά λόμπι των κερδοσκόπων αυτού του πλανήτη είχε ξεκινήσει κάμποσους μήνες νωρίτερα. Κι αυτό το λέμε, γιατί πολλοί και δη, η πολιτική σκηνή στη χώρα μας, προσπαθεί να αποενοχοποιηθεί με πρόσχημα αυτόν τον πόλεμο, για την τυφλή υποταγή της, στην ελίτ των κερδοσκόπων.
Έτσι παρακολουθούμε με δέος και τρόμο έναν ακόμη παράλογο πόλεμο, κάτω από την παρότρυνση και την ενθάρρυνση των άλλων «πολιτισμένων» αυτού του πλανήτη, και μάλιστα μεταξύ αδελφών κρατών. Η Ουκρανία, ένα σχετικά νέο αλλά πολύ πλούσιο κράτος, δεν θέλησε να συμφωνήσει με τη Ρωσία, αδελφή χώρα, για μια ανεξάρτητη πορεία μακριά από τους Νατοϊκούς σχεδιασμούς, παρά την συμφωνία του Μινσκ και οπωσδήποτε κάτω από την καθοδήγηση των μεγάλων συμφερόντων, και όπως ήταν φυσικό η Ρωσία αντέδρασε με μια επέμβαση που κανένας δεν ξέρει πως θα τελειώσει, εκτός ίσως αυτών που την προκάλεσαν.
Παρακολουθούμε αυτόν τον πόλεμο, που συνεχίζεται κάτω από την καθοδήγηση των δήθεν προστατών αυτού του πλανήτη, οι οποίοι φυσικά αγωνίζονται για τα ιδιοτελή συμφέροντά τους, αν και δεν αποκλείεται για τις ανώμαλες φαντασιώσεις τους, ούτε καν για τους λαούς τους, πόσο μάλλον για το λαό της Ουκρανίας, ή της Ρωσίας.
Είμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας ακόμη απίθανης δολοπλοκίας όλων αυτών των καθαρμάτων, που με αντάλλαγμα την ανύπαρκτη ελευθερία και όπλα που στο τέλος χρησιμοποιούνται στο σώμα των φτωχών και ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Τα ντόπια καθάρματα και με την ψήφο μας, συνεχίζουν να διαπλέκονται ερήμην του λαού στο όνομα αυτής της ψευδεπίγραφης δημοκρατίας που ασύστολα καπηλεύονται!
Και φυσικά πυξίδα μας πρέπει να ‘ναι οι πρόσφατες επεμβάσεις αυτών των καθαρμάτων. Την Γιουγκοσλαβία την διέλυσαν με το πρόσχημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Φυλάκισαν και δίκασαν τον πρόεδρό τους και όταν ο Μιλόσεβιτς πέθανε στη φυλακή, η απόφαση ήταν αθωωτική! Το ίδιο συνέβη στη λεγόμενη Αραβική Άνοιξη, τη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ, όπου με το πρόσχημα απαγορευμένων όπλων, που στο τέλος δεν απεδείχθη και όπου αλλού, όπου βρήκαν ερείσματα για να επέμβουν.
Ας βουλώσουμε λοιπόν τα αυτιά μας και ας ενωθούμε οι λαοί, βλέποντας τα συμφέροντά μας και μόνο, μακριά από τα όπου γης καθάρματα, τα οποία τίποτα δεν μπορούν να μας προσφέρουν, μόνο να μας πάρουν θέλουν…
