Υπάρχει η γενική αντίληψη και σωστά, πως ο λαός τίποτα δεν μπορεί να περιμένει από το πολιτικό κατεστημένο με τη σημερινή του μορφή, όσον αφορά στην καλυτέρευση της ζωής του, ή έστω να σταματήσει ο κατήφορος προς το τέλμα, τον μαρασμό και τελικά την αναπόφευκτη επιστροφή σε προπολεμικές εποχές…
Στον αντίποδα, οι καθημερινές παρεμβάσεις των δήθεν δημοκρατών (δηλώσεις Σόιμπλε και άλλων), που προσπαθούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στο μοναδικό δικαίωμα που απέμεινε, την ψήφο, στοιχειοθετούν ωμή παρέμβαση και αδιάσειστη απόδειξη ευτελισμού και απαξίωσης της βούλησης του λαού, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα. Αυτό συνήθως και μάλιστα σε περιόδους πίεσης μπορεί να έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, πράγμα βέβαια που το γνωρίζουν και τα επιτελεία τους εργάζονται πυρετωδώς για ανατροπή των δεδομένων…
Αν φαντάζει συνήθης πολιτική πραχτική, η υφαρπαγή της ψήφου, σήμερα δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεγελάσουν τους ευρισκόμενους ήδη στην εξαθλίωση και αυτούς που ευρίσκονται στον προθάλαμο έτοιμοι να διαβούν σύντομα την πόρτα της ανεργίας και της φτώχειας. Μιλάμε φυσικά για την πλειοψηφία που πλήττεται βάναυσα και άδικα.
Η στήριξη και η μεθοδευμένη σύμπνοια των εργολάβων των ΜΜΕ είναι κάτι πάρα πάνω από φανερή, αφού είναι δύσκολο να βρεθεί έστω και ένα έργο που να συνηγορεί ωφέλιμα υπέρ των ανθρώπων. Έτσι διαχέουν κλίμα ηρεμίας και επιτηδευμένων προοπτικών ανάπτυξης, ελπίζοντας να αντιστρέψουν την κοινή γνώμη δημιουργώντας φρούδες ελπίδες, ώστε να προκηρύξουν τις απαραίτητες γι’ αυτούς εκλογές, που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να αποτελειώσουν τον ελληνικό λαό με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, όπως και μέχρι σήμερα γίνεται…
Και αυτό γιατί γνωρίζουν, εδώ και έξω, πως αν προχωρήσουν σε εκλογές μετά τα σκληρά μέτρα του Ιουνίου, τα οποία έχουν διαρρεύσει και προτίθενται να επιβάλλουν, δεν πρόκειται να βρουν στην κάλπη ούτε του πιο φανατικού οπαδού την ψήφο…