“Μεταξύ δουλείας και δουλείας δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Με το να κάμεις μιαν επανάσταση κι αποτινάξεις τον ζυγό δεν έκαμες τίποτα. Το '21 αυτό έκαμε. Το να μην ξαναεμπέσεις στο ζυγό – αυτό είναι επανάσταση”.
Αυτά έγραφε ο Γιάννης Σκαρίμπας πολλά χρόνια πριν. Σήμερα και συγκεκριμένα λίγο πριν την συμπλήρωση πέντε χρόνων από την επιβολή του μνημονίου, ταπεινωμένοι και πεινασμένοι αναζητούμε την αιτία που μας έφερε σ' αυτή την καταστροφή. Όμως η αιτία δεν είναι άλλη παρά η αλλαγή ζυγού. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εναρμόνιση στα νέα δεδομένα, στα ...νέα συμφέροντα που αναδύονται και προϋποθέτουν νέες συνθήκες για τους ανθρώπους.
Για άλλη μια φορά δυστυχώς παρακολουθούμε άναυδοι, απέλπιδες και αλλόφρονες τα τεκταινόμενα εδώ και σ' όλη τη γη. Για άλλη μια φορά αδυνατούμε να αντιληφθούμε την απλή πραγματικότητα και αφηνόμαστε στις μηχανορραφίες της μυστικής διπλωματίας και των παιχνιδιών των μονοπωλίων. Για πολλοστή φορά προσπαθούμε να ζυγίσουμε τον ζυγό.
Ήδη στα διαδικαστικά, συρθήκαμε σε τέσσερις “κάλπικες” εκλογικές αναμετρήσεις, γευτήκαμε πέντε κυβερνήσεις και ένα δημοψήφισμα, και τον λαό, που ουσιαστικά είναι αντίθετος με τα μνημόνια της λιτότητας και τη μονεταριστική σκλαβιά, να ψηφίζει -ειδικά στις τελευταίες εκλογές – με την σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία του 90% και πάνω τα κόμματα που εξυπηρετούν αυτές τις πολιτικές.
Πιστεύοντας δηλαδή τις υποσχέσεις όλων αυτών των αναξιόπιστων, που στην πραγματικότητα μόνο για την καρέκλα ανταγωνίζονται, συνεχίζουμε στο τερέν των μνημονιακών επιλογών, αφού μας έχουν πείσει κιόλας για το μονόδρομο αυτό. Κι' αν η η οργή γι' αυτούς είναι δικαιολογημένη και μεγάλη, μεγαλύτερη οργή πρέπει με τον εαυτό μας να 'χουμε, που πιστέψαμε πως η σκλαβιά ζυγίζεται...