0.0 από 5 (0 Ψήφοι)

Δόξα τω θεώ των Ελλήνων, η Ελλάδα ήταν πάντα κάργα από δοσίλογους, κρυπτοδοσίλογους και δοσιλογίζοντες.Το ζητούμενο και σήμερα στην Ελλάδα παραμένει αυτό που ήταν και στην εποχή του Βενιζέλου: Ο εκσυγχρονισμός. Β. Ραφαηλίδης

politiki-1Όλοι εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι, αν μη τι άλλο, ονειρευόμαστε ή πιστέψαμε κιόλας σ' έναν κόσμο διαφορετικό, που να μας εγγυάται ασφάλεια και σιγουριά, αλλά και λύση των προβλημάτων μας χωρίς κινδύνους. Για το λόγο αυτό επενδύσαμε στην πολιτική. Γι' αυτό παρότι οι πολιτικοί γενικά δεν μπόρεσαν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, συνεχίσαμε να επενδύουμε σ' αυτούς, διαβλέποντας ίσως ως τη μοναδική λύση, που θα μπορούσε να νικήσει αναίμακτα τα αδιέξοδα της απληστίας μας.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο φάνηκε μια αχτίδα φωτός και μια πόρτα που άνοιγε δειλά προς αυτή την κατεύθυνση. Αν δε εξαιρέσεις κάποιες μικροεστίες εντάσεως, παντοιοτρόπως και ποικιλοτρόπως εκφράστηκε η βούλησή μας, για τον τερματισμό των πολέμων. Αυτή η επίπονη εκεχειρία τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να καταρρέει και μάλιστα με ανεξέλεγκτες συνέπειες. Αυτό βασικά οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους, την εγωιστική ιδιοτέλεια και κυρίως την επιμονή εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ολίγων.

Αρκετοί βλέπουν και λιγότεροι μιλούν γιαυτό το μείζον πρόβλημα. Σε μια εποχή μάλιστα ευκολίας παραγωγής προϊόντων όπως η σημερινή, εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως υποφέρουν δίχως λόγο, δέσμιοι απάνθρωπων πολιτικών και διαπλεκόμενων συμφερόντων. Το απότομο γκρέμισμα και η απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής γενικότερα είναι πολύ εμφανής στην ελληνική κοινωνία. Ίσως ποτέ άλλοτε να μην έπεσε τόσο χαμηλά το πολιτικό μας οικοδόμημα. Ψέματα, ασυναρτησίες, αντιλαϊκές – αντισυνταγματικές δράσεις, είναι στην ημερήσια διάταξη, μια δηλαδή αυτοκτονική και εμφανώς επιδιωκόμενη απαξίωση. Ποιος ο λόγος που συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι κάποιος πολιτικός μπορεί να επιδιώκει τον εξευτελισμό του, όσο υπάλληλος και αν είναι...

Είναι πολύ νωπό και όλοι θυμόμαστε άλλωστε, πως από την αρχή ακόμη των μνημονίων, επιδίωξη του παγκόσμιου διευθυντηρίου, ήταν η με κάθε τρόπο στήριξη της κυβέρνησης από όλα τα πολιτικά κόμματα. Αυτό σήμερα, πέντε χρόνια μετά την υπαγωγή μας στο μνημόνιο, είναι γεγονός και πιθανότατα γι' αυτούς που το επεδίωξαν και το εφάρμοσαν, μια αξιοζήλευτη επιτυχία...

Ήδη όλα τα κόμματα, - χωρίς να υπολογίζουμε την ΧΑ που σαφώς βρίσκεται στον χώρο της εθνικιστικής δεξιάς, είναι απολύτως ελεγχόμενη και πιθανότατα στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο χώρο και σε κάποιο χρόνο που αυτοί θα κρίνουν χρήσιμο -, έχουν αποδεχθεί ασυζητητί την θέληση των εξουσιαστών. Υπάρχει βέβαια και το ΚΚΕ, το οποίο όμως διάλεξε να μην συμμετέχει, συνεκτιμώντας πιθανόν τις εμπειρίες από το παρελθόν. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση και ο χρόνος θα δείξει αν έχει δίκιο ή άδικο.

Το απολύτως προφανές είναι πως η πολιτική εξουσία σε ένα ποσοστό 90% και πλέον επικροτεί τις “νεοταξίτικες” πολιτικές της άκριτης λιτότητας και του καταναγκαστικού ελέγχου, σε παντελή δυσαρμονία με το λαό, που το απέδειξε και στο δημοψήφισμα, παρά την κινδυνολογία, την κατατρομοκράτηση και τον εκφοβισμό που υπέστη.

Είναι λοιπόν φανερό ότι ήταν ζητούμενο, η απαξίωση όλου του πολιτικού φάσματος επειδή έπρεπε με κάθε τρόπο να επιδιωχθεί η συμμετοχή με συνενοχή, για την ατιμωρησία των εμπλεκομένων αφενός, αλλά και η ποδηγέτηση των "ατίθασων" αφετέρου. Αυτό είναι πια ένα γεγονός και όσο περνάει ο χρόνος παγιώνεται και εκλαμβάνεται σαν το αναγκαίο και αναπόφευκτο κακό, των ...ανομημάτων μας! Άλλωστε δεν παύουν να μας το υπενθυμίζουν καθημερινά οι διάφοροι “Σοϊμπλέδες” του συστήματος. Γιατί στην βρόμικη αυτή ιστορία, η ουσία είναι πως δεν τιμωρούν αυτούς που πρέπει, αλλά στο φτωχό λαό, για το ...κακό, που γεννήθηκε...

 

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;