Ευτυχώς, οι λαοί έχουν μέλλον... Μοιράσου το Tweet Pin Μοιράσου το 0.0 από 5 (0 Ψήφοι) Όλοι οι λαοί της γης ανά τους αιώνες και πάντα είχαν περιόδους οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και πτώσης, κάτι που χαρακτηρίζει ίσως την ασταμάτητη πάλη του ανθρώπου πάνω στη γη και το σύμπαν. Εδώ και δυο χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες ενός άνευ προηγουμένου διασυρμού της χώρας μας και των κατοίκων της. Ίσως να είναι μέσα στο παιχνίδι της επιβίωσης και της επικράτησης ανάμεσα στους λαούς, όμως το να κατηγορείται ένας λαός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό του, δεν το έχουμε ξανακούσει… Εμείς είχαμε και αυτή την ατυχία! Βλέπουμε και αισθανόμαστε την σκληράδα των «συμμάχων» μας, να γδέρνει τις σάρκες μας, το αισθανόμαστε, καθημερινά μας το διατυμπανίζουν με κάθε τρόπο, σαν να είμαστε οι μόνοι και βασικοί υπεύθυνοι αυτής της οικονομικής κρίσης. Για σκεφτείτε το, η μικρή Ελλαδίτσα διαφεντεύει τις τύχες όλου του πλανήτη! Η ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963, αντικατοπτρίζει την σημερινή πραγματικότητα με τον πιο γλαφυρό τρόπο… “Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸνἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσµα. Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες. Ὅσο γιὰ µένα συγκινοῦµαι παρατηρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ φυσικοῦκόσµου. Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα, γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …». Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. Εἶχε µάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του. Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ προφορικὴ παράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ποίηση. Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιµήσει καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο. Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση. Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε; Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης. Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ στὴλογοτεχνία. παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ ὀνοµάζουµε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ ’βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιοµηχανία. Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ, τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴνἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς καρδιᾶς του. Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται. Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε. Ἂς συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.» Πηγή: greeksurnames.blogspot.com Αξίζει να διαβάσετε Στη δίνη της πανδημίας Οι Έλληνες στον πόλεμο, για τα συμφέροντα των κερδοσκόπων Σχόλια (0) Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ Αφήστε τα σχόλιά σας Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης. Όνομα (Απαιτείται) Email Δικτυακός τόπος Συνημμένα (0 / 3) Μοιραστείτε την τοποθεσία σας Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές; Ειδοποίηση για νέα σχόλια σε αυτό το θέμα Ακύρωση Υποβολή σχολίου <!-- //footer --> Previous Article Γι' αυτή την Ευρώπη μιλάμε Next Article Στον αστερισμό των βανδάλων Τελευταία Θέματα 16 Οκτ, 2022 Η ηθική είναι δικαίωμα, αλλά η φύση νομοτέλεια 12 Μαρ, 2022 Οι Έλληνες στον πόλεμο, για τα συμφέροντα των κερδοσκόπων 05 Μαρ, 2022 Στα απόνερα του πολέμου των «πολιτισμένων» 24 Νοε, 2021 Τα Ελγίνεια στους ταχτικισμούς της αβάσταχτης υποτέλειας 01 Σεπ, 2021 Τα πρωτόκολλα της ανοησίας 08 Μαρ, 2021 Απ’ τα μνημόνια στα εμβόλια Δημοφιλή Θέματα 01 Σεπ, 2021 Τα πρωτόκολλα της ανοησίας 14 Φεβ, 2021 Στη δίνη της πανδημίας 05 Μαρ, 2022 Στα απόνερα του πολέμου των «πολιτισμένων» 12 Μαρ, 2022 Οι Έλληνες στον πόλεμο, για τα συμφέροντα των κερδοσκόπων 08 Μαρ, 2021 Απ’ τα μνημόνια στα εμβόλια 16 Οκτ, 2022 Η ηθική είναι δικαίωμα, αλλά η φύση νομοτέλεια Αφιερώματα Κατερίνα Γώγου, η ασυμβίβαστη Το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Τσε στο Φιντέλ Κώστας Καρυωτάκης-Μαρία Πολυδούρη: Μεγάλοι ποιητές, τραγικοί εραστές Τσε Γκεβάρα, ένας οραματιστής επαναστάτης Δόμνα Σαμίου: Η ιέρεια της λαϊκής μουσικής παράδοσης