Οι εξελιγμένοι λαοί δεν έφεραν μόνο τον πολιτισμό, έφεραν μαζί και τα πιο άγρια ένστικτα. Φυσικά όπου επιβλήθηκαν έγραψαν την ιστορία από την αρχή και έτσι έμειναν σαν μεγάλοι θαλασσοπόροι, που ανακάλυψαν καινούργιους κόσμους ανεξερεύνητους και τιθάσευσαν τους αγρίους και απολίτιστους ιθαγενείς. Όμως η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική, και φαίνεται και σήμερα, αφού οι δήθεν πολιτισμένοι το πρώτο που φέρνουν μαζί τους είναι η παλιανθρωπιά και το συμφέρον που το διεκδικούν με κάθε μέσον…
Σαν είδος υπό εξαφάνιση μπορούν να χαρακτηριστούν οι Ινδιάνοι, μια και 300 περίπου χρόνια βρίσκονται σκλαβωμένοι και κυνηγημένοι από τους λευκούς κατακτητές τους.
Θύματα και αυτοί της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ευρωπαίων, θεωρήθηκαν όπως και οι Αφρικανοί αργότερα πρωτόγονοι και ζώα. Ένας άδικος χαρακτηρισμός, μια και η λέξη πρωτόγονο αναφέρεται σε κάτι μη εξελιγμένο. Αντιθέτως οι Ινδιάνοι είχαν αναπτύξει μεγάλο πολιτισμό, όπως π. χ. Μάγιας, Ίνκας και είχαν αναπτύξει κυρίως τις ανθρώπινες αξίες που είναι αξίες αρκετά σύνθετες και επεξεργασμένες πρώτη επαφή με τους Ινδιάνους έγινε στις 12 Οκτωβρίου 1492 από το Χριστόφορο Κολόμβο. Μετά από αυτή την επαφή, o αριθμός των πιονιέρων που έφταναν στη νέα ήπειρο αυξάνεται ραγδαία. Η αποστολή ιεραποστόλων από την εκκλησία έγινε λίγο αργότερα, το κακό όμως που έκανε ήταν μεγάλο. Με τη διαστρεβλωμένη προπαγάνδα τους προς τον αμαθή τότε νέο ευρωπαϊκό πληθυσμό, θεώρησαν ότι κάθε υπανάπτυκτη φυλή σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, πρέπει να διοικείται από μια πιο ανεπτυγμένη. Έτσι οι Ινδιάνοι θεωρήθηκαν ικανοί μόνο για δούλοι. αυτό το συμπέρασμα είναι δείγμα του ρατσισμού και του εγωισμού μιας Ευρώπης που εκείνη την εποχή έμπαινε στο δρόμο της πολιτισμικής αναγέννησης. Όμως αν κανείς ζούσε με τους Ινδιάνους και μάθαινε λίγα για τον τρόπο ζωής τους, σίγουρα θα τους χαρακτήριζε “Χριστιανούς”. Γιατί υπάκουαν στις δέκα εντολές χωρίς να τις έχουν διαβάσει ή να τις έχουν ακούσει στο κήρυγμα κάποιας εκκλησίας. Γιατί ποτέ δεν έλεγαν ψέματα, ούτε σκότωναν χωρίς λόγο άλλο από την τροφή τους και δεν έκλεβαν, και η μεγαλύτερη αμαρτία σε κάθε ινδιάνικη κοινωνία ήταν να μην βοηθήσεις πεινασμένο. Γι’ αυτό όταν ήρθαν τα πρώτα φύλα Αφρικανών και γνώρισαν και αυτοί την σκλαβιά, όταν δραπέτευαν, έβρισκαν πάντα ασφαλές καταφύγιο στα χωριά των Ινδιάνων.
Το μεγαλύτερο ίσως αίτιο της εξολόθρευσης των Ινδιάνων ήταν η ανάγκη που είχαν οι λευκοί κατακτητές για χρήμα και για νέο έδαφος γόνιμο για να καταπατηθεί και να κατακτηθεί. Ότι δεν καταλαβαίνουν οι Ευρωπαίοι το καταστρέφουν και ότι ποθούν το παίρνουν με τη βία. Έτσι έγινε και με τη γη των Ινδιάνων και τους ίδιους τους Ινδιάνους. Οι Ινδιάνοι που χρησιμοποιούσαν ότι τους προσέφερε η μητέρα, Γη το αξιοποιούσαν, καλλιεργούσαν το έδαφος και έπαιρναν ότι ήταν αναγκαίο από αυτό. Δεν έκοβαν δέντρα συχνά παρά έπαιρναν αυτά που είχαν πέσει κάτω ή ήταν πολύ γέρικα. Το κρέας που έτρωγαν ήταν κυρίως από βουβάλια, που η χρήση τους δεν σταμάταγε μόνο σ’ αυτό, γιατί για τους Ινδιάνους το βουβάλι είχε 17 διαφορετικές χρήσεις. Όταν όμως ήρθαν οι λευκοί στην Αμερική, τους έπνιξε η απληστία και έπεσαν πάνω στη γη και στους Ινδιάνους σαν κοράκια.
Τη γη κατάφεραν να την κατακτήσουν και άρχισαν να χτίζουν πάνω στις καλλιέργειες των Ινδιάνων πόλεις, αραίωσαν τα δάση γύρω τους για να χωρέσουν και για να βρουν ξύλα για τα σπίτια. Οι Ινδιάνοι φαίνονταν στους λευκούς εργατικά χέρια και όσοι υπέγραφαν αναγκάζονταν να πάρουν τα όπλα, να αφήσουν τον ειρηνικό χαρακτήρα τους και να γίνουν πολεμιστές. Θέλοντας οι Ευρωπαίοι την Αμερική δική τους άρχισαν ένα μανιακό κυνηγητό των Ινδιάνων που οδήγησε στην καταστροφή 180 και περισσότερων φυλών. Η καταστροφή δεν ήταν μόνο υλική αλλά και πολιτιστική. Καταστράφηκαν πολιτισμοί χιλιάδων χρόνων χωρίς να έχει μείνει τίποτα από την κληρονομιά τους. Η αντίσταση ήταν μικρή από μεριάς των Ινδιάνων, καθώς οι φυλές τους ήταν ως επί το πλείστον ειρηνικές και οι φυλές που ασπάστηκαν την τύχη του πολέμου ήταν μικρές και λίγες. Έτσι οι Ευρωπαίοι παρέλαυναν στη νέα ήπειρο αφήνοντας πίσω τους πτώματα απ’ όπου περνούσαν. Οι λευκοί ποτέ δεν έμαθαν ότι το χρώμα και η γλώσσα δεν κάνουν τη διαφορά και για τους ίδιους λόγους σκότωναν και τους Αφρικανούς, που σε αντίθεση με τους Ινδιάνους δεν είχαν δυνατότητα αντίστασης.
Τα επόμενα χρόνια, μετά την κύρια εγκατάσταση των λευκών στην αμερικανική ήπειρο, οι Ινδιάνοι κατηγορούνται από την εκκλησία ως ασκητές μαγείας και φανατικοί ειδωλολάτρες. Όμως και αυτό ήταν ένα άλλοθι για την απαίδευτη τότε κοινωνία της Ευρώπης, που η μεγάλη και τυφλή πίστη στα λόγια της εκκλησίας και κυρίως ο πουριτανισμός και το δόγμα του “πίστευε και μη ερεύνα” έκανε τον απαίδευτο λαό της Αμερικής να καταδιώξει τους Ινδιάνους σαν δαίμονες. Οι Ινδιάνοι δεν ήταν φανατικοί ειδωλολάτρες, ούτε ασκητές μαγείας, γιατί πίστευαν στο Θεό και πίστευαν ότι ζούσαν με Αυτόν ανάμεσα στη φύση. Ποτέ δε χρειάστηκε να φτιάξουν ναούς για να Τον λατρέψουν, γιατί έβλεπαν το θεό τους στον ουρανό και τη γη και είχαν για ναούς τις πεδιάδες και τα δάση.
Όσο για τους μαύρους-γιατρούς ή Σαμάνους της φυλής ήταν υπεύθυνοι για τη θεραπεία των αρρώστων, για την ενηλικίωση των νεαρών Ινδιάνων και για τους θαυμάσιους χορούς τους. Το μόνο μυστικιστικό στοιχείο στην κοινωνία των Ινδιάνων ήταν η πίστη τους σε αρχαία πνεύματα, που τα Θεωρούσαν άγια και ο Σαμάν ήξερε πώς να τα καλεί και πώς να τα διώχνει, καλά και κακά. Ανάλογα, οι Ινδιάνοι δεν είχαν δαίμονες πριν τους φέρουν οι λευκοί.
Οι Ευρωπαίοι παραμένουν τυφλοί, δε δέχονται να αντικρίσουν την αλήθεια. Η ματαιοδοξία, η εξιδανίκευση του πλούτου και της δόξας, ο πουριτανισμός που στη νέα ήπειρο μεγαλώνει, τους τυφλώνει και συνεχίζει να είναι η κύρια δύναμη της καταστροφής των ινδιάνικων φυλών. Οι Ινδιάνοι δεν ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό, για τη θρησκεία και την τεχνολογία των λευκών και οι αρχές ικανοποιούνται από την ιδέα αυτή και δικαιολογούν τη γενοκτονία. Για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα η γενοκτονία αυτή, το 1763 στη Μασαχουσέτη, το κεφάλι ή “σκαλπ” ενός Ινδιάνου στοίχιζε 60 δολάρια. Η γενοκτονία των Ινδιάνων οδήγησε όχι μόνο στον αφανισμό του μεγάλου πολιτισμού τους, αλλά και στη διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας με την καταστροφή μεγάλου μέρους γης και ιδιαίτερα στην εξάλειψη των βουβαλιών από τους λευκούς, ώστε να στερήσουν από τους Ινδιάνους την τροφή τους.
Φτάνοντας στο δικό μας αιώνα, από τις 180 φυλές επιβιώνουν σήμερα μόνο 100.000 Ινδιάνοι στη Β. Αμερική, σε συνθήκες απάνθρωπες, σε καταυλισμούς που τους παραχώρησε η αμερικάνικη κυβέρνηση. Υπάρχουν βέβαια και οι Εσκιμώοι στον Καναδά και στη Γροιλανδία, αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι και δεν αποτελούν πια πρόβλημα. Για τους Ινδιάνους τίποτε δεν άλλαξε από τότε που πολεμούσαν στις πεδιάδες. Οι Ευρωπαίοι έγιναν πια Αμερικάνοι και η διακήρυξη για την Ανεξαρτησία έχει πια ξεχαστεί, και σχεδόν κανένας δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Η δουλεία υπάρχει ακόμα στον κόσμο και ας χαρακτηρίζεται αδίκημα. Τα ιδανικά του χρήματος και της κατάκτησης πήραν τα ονόματα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Ο ίδιος ο άνθρωπος παραμένει αδρανής χωρίς να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του και το συνάνθρωπο του, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό ο άνθρωπος δεν πρέπει να μένει στάσιμος. Πρέπει να απαλλαγεί από την ηττοπάθεια και τη μικροψυχία και να αγωνίζεται σήμερα για το παρόν και για ένα μέλλον με ισότητα, ελευθερία, αδελφότητα, ειρήνη, δικαιοσύνη.