0.0 από 5 (0 Ψήφοι)

κρισναμουρτιΑκόμη και σήμερα, έστω κι αν επιμένουμε πως είμαστε χειραφετημένοι και απελευθερωμένοι μένουμε προκλητικά προσκολλημένοι στον περίγυρο που ζούμε. Αν κάποιες στιγμές διαφοροποιούμαστε, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από αντίδραση της στιγμής και σχεδόν πάντα εντελώς επιφανειακό.

Ευτυχώς στο πέρασμα των αιώνων πάντα γεννήθηκαν ξεχωριστοί άνθρωποι, που ξεπέρασαν πάθη, παραδόσεις και ιδεοληψίες και προσπάθησαν να διδάξουν πράγματα, πολλές φορές πολύ πιο μπροστά από τις αντικειμενικές συνθήκες και τα συμφέροντα της εποχής τους. Προσπάθησαν να δείξουν στον άνθρωπο πως μπορεί να επιβιώσει απελευθερωμένος από τον ζυγό και τους δυνάστες του μυαλού, σε μια κοινωνία δίκαιη και ελεύθερη…

Κατά κανόνα αυτές οι διδαχές έμειναν πάντοτε στην σκιά, σαν ανεφάρμοστα και ουτοπικά ιδεολογήματα, αναγνώσιμα μόνο από λίγους λάτρεις της έρευνας και του καλύτερου. Τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε καν να μπούμε στο πνεύμα και στα νοήματα του δασκάλου, θεωρώντας τα το λιγότερο, απόμακρα και ακαταλαβίστικα.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Τζιντού Κρισναμούρτι, που δίδαξε την πορεία για την απόλυτη ελευθερία, που περνάει υποχρεωτικά μέσα από την αλήθεια, για την απαλλαγή του ανθρώπου από τα δεσμά της εξάρτησης και της υποτέλειας. Πεποίθησή μας, πως οι ιδέες πρέπει να διαδίδονται σαν τα απαραίτητα εργαλεία της εξέλιξης, όταν μάλιστα προάγουν, στηρίζουν και λύνουν θεμελιώδη ζητήματα της υπόστασης του ανθρώπου, για τη γνώση.

Στην αποδεδειγμένα πια ανελεύθερη εποχή μας, που στήνει ανέλεγκτα σταυρούς στο όνομα της μέγγενης- παγκοσμιοποίησης, που το εμπόριο και ο αχαλίνωτος ανταγωνισμός έχουν επικρατήσει από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της υφηλίου σαν τρόπος ζωής και φιλοσοφία, η διδασκαλία του Κρισναμούρτι είναι μια διέξοδος στην καταπίεση των όποιων μεθοδεύσεων και καθεστώτων. Μακάρι να ‘ρθε το πλήρωμα του χρόνου να συναντήσει ο άνθρωπος την αλήθεια που τόσο αναζητά…

Ο Τζιντού Κρισναμούρτι γεννήθηκε στις 11 Μαίου 1895 στο Μαντάναπαλι, μία μικρή πόλη στη νότια Ινδία και πέθανε το 1986. θεωρείται παγκοσμίως ως ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και θρησκευτικούς διδασκάλους όλων των εποχών. Δεν ανέπτυξε καμία φιλοσοφία ή θρησκεία, αντιθέτως μίλησε για πράγματα που αφορούν όλους εμάς στην καθημερινή μας ζωή, τα προβλήματα της ζωής στη σύγχρονη κοινωνία με τη βία και τη διαφθορά της, για τα άτομα που αναζητούν ασφάλεια κι ευτυχία, και την ανάγκη της ανθρωπότητας να απελευθερώσει τον εαυτό της από τα εσώτερα φορτία του φόβου, του θυμού, της πληγής, και της θλίψης. Εξήγησε με μεγάλη ακρίβεια τις λεπτές λειτουργίες του ανθρώπινου νου, κι επισήμανε την ανάγκη του να επιφέρουμε στην καθημερινή μας ζωή μία βαθιά διαλογιστική και πνευματική ποιότητα.

Τις ιδέες του τις βρίσκουμε μέσα από τα ιδρύματα που εκείνος οριοθέτησε τη λειτουργία τους:

"Τα Ιδρύματα θα φροντίσουν ώστε αυτές οι διδασκαλίες να παραμείνουν ακέραιες, να μην αλλοιωθούν και να μην διαφθαρούν. Δεν θα εγείρουν κανένα αιρετικό πνεύμα στις δραστηριότητές τους... ούτε θα δημιουργήσουν οπoιουδήποτε είδους τόπο λατρείας για τις διδασκαλίες ή για το άτομο."

Άλλωστε ο ίδιος ο Κρισναμούρτι το 1986 λίγο πριν το θάνατό του δήλωσε ρητά:

Δεν υπάρχει διάδοχος ή εκπρόσωπός μου που θα συνεχίσει τη διδασκαλία τώρα ή οποτεδήποτε στο μέλλον, στο όνομά μου… Δε χρειάζονται ερμηνευτές… Κάθε άνθρωπος θα πρέπει να παρατηρεί κατευθείαν τις δικές του δραστηριότητες κι όχι μέσω κάποιας θεωρίας ή αυθεντίας…

Η κεντρική ιδέα της Διδασκαλίας του Κρισναμούρτι περιλαμβάνεται στην δήλωση που έκανε το 1929 όταν είπε ότι, “Η Αλήθεια είναι μία χώρα δίχως μονοπάτι”. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έρθει σε επαφή μέσα από κάποια οργάνωση, μέσα από κάποιο σύμβολο πίστεως, μέσα από κάποιο δόγμα, προσευχή ή τελετή, ούτε μέσα από κάποια φιλοσοφική ή ψυχολογική γνώση ή τεχνική. Πρέπει να την βρει μέσα από τον καθρέφτη της σχέσης, μέσα από την κατανόηση των περιεχομένων του δικού του νου, μέσω της παρατήρησης κι όχι μέσω της διανοητικής ανάλυσης ή της ενδοσκοπικής ανατομής.

Ο άνθρωπος έχει χτίσει για τον εαυτό του εικόνες σαν ένα φράχτη ασφάλειας—θρησκευτικό, πολιτικό, προσωπικό. Αυτά εμφανίζονται σαν σύμβολα, ιδέες, πίστεις. Το φορτίο αυτών των εικόνων δεσμεύει τη σκέψη του ανθρώπου, τη σχέση του και την καθημερινότητά του. Αυτές οι εικόνες είναι οι αιτίες των προβλημάτων μας οι οποίες διαιρούν τον άνθρωπο από τον άνθρωπο. Η αντίληψη του για τη ζωή διαμορφώνεται από τις ιδέες που ήδη έχουν εγκατασταθεί στον νου του. Το περιεχόμενο της συνείδησής του είναι ολόκληρη η ύπαρξή του. Η ατομικότητα είναι το όνομα, η μορφή και η επιφανειακή κουλτούρα που αποκτά από την παράδοση και το περιβάλλον. Η μοναδικότητα του ανθρώπου δεν έγκειται στo επιφανειακό αλλά στην απόλυτη ελευθερία από τα περιεχόμενα της συνειδήσεώς του, που είναι κοινά σε όλη την ανθρωπότητα. Συνεπώς δεν είναι ένα άτομο.

Η ελευθερία δεν είναι μία αντίδραση : η ελευθερία δεν είναι επιλογή. Αυτή είναι η προσποίηση του ανθρώπου ότι έχει επιλογή κι ότι είναι ελεύθερος. Η Ελευθερία είναι αγνή παρατήρηση δίχως κατεύθυνση, δίχως το φόβο της τιμωρίας και της ανταμοιβής. Η Ελευθερία είναι δίχως κίνητρο: η ελευθερία δεν είναι στο τέλος της εξέλιξης του ανθρώπου αλλά βρίσκεται στο πρώτο βήμα της ύπαρξής του. Στην παρατήρηση κάποιος ξεκινά να ανακαλύπτει την έλλειψη της ελευθερίας. Η Ελευθερία βρίσκεται στην επίγνωση δίχως επιλογή της καθημερινής μας ύπαρξης και δραστηριότητας.

Η σκέψη είναι χρόνος. Η σκέψη γεννιέται από την εμπειρία και τη γνώση, που είναι αχώριστες από τον χρόνο και το παρελθόν. Ο χρόνος είναι ο ψυχολογικός εχθρός του ανθρώπου. Η δράση μας βασίζεται πάνω στη γνώση και κατά συνέπεια στο χρόνο, επομένως ο άνθρωπος είναι πάντα υπόδουλος του παρελθόντος. Η σκέψη είναι πάντα περιορισμένη κι έτσι ζούμε σε συνεχή σύγκρουση κι αγώνα. Δεν υπάρχει καμία ψυχολογική εξέλιξη. Όταν ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση της κίνησης των δικών του σκέψεων, θα δει την διαίρεση ανάμεσα στον σκεπτόμενο και στη σκέψη, τον παρατηρητή και το παρατηρούμενο, τον εμπειρόμενο και την εμπειρία. Θα ανακαλύψει ότι αυτή η διαίρεση είναι μία ψευδαίσθηση. Τότε μόνον υπάρχει αγνή παρατήρηση που είναι ενόραση δίχως καμία σκιά του παρελθόντος ή του χρόνου. Αυτή η άχρονη ενόραση επιφέρει μία βαθιά, ριζικά μεταλλαγή στον νου. Η απόλυτη άρνηση είναι η ουσία του θετικού. Όταν υπάρχει άρνηση όλων αυτών των πραγμάτων που η σκέψη έχει επιφέρει ψυχολογικά, μόνον τότε υπάρχει αγάπη, που είναι συμπόνια και νοημοσύνη.

«Εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανακαλύπτουν και όχι που έχουν ήδη βρει: που δεν προσφέρουν πνευματικές διακρίσεις: εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που είναι ανοικτοί όχι μόνο σε μένα ή σε ειδικούς: εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανάμεσά τους δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες ούτε οπαδοί, τότε υπάρχει κάποια ελπίδα γι' αυτή την ένωση στον κόσμο. (...) Στην αληθινή πνευματικότητα δεν υπάρχει η διάκριση μαθητή και δάσκαλου, του ανθρώπου που κατέχει τη γνώση και του ανθρώπου που δεν την κατέχει...»

Το τραγούδι της ζωής

 

Άκουσε, Ω φίλε,

Θα σου πω για το μυστικό άρωμα της Ζωής.

Η Ζωή δεν έχει φιλοσοφία,

Δεν έχει πονηρά συστήματα σκέψης.

Η Ζωή δεν έχει καμία θρησκεία,

Δεν έχει λατρεία στα βαθέως ιερά.

Η Ζωή δεν έχει θεό,

Ούτε το βάρος ενός φοβερού μυστηρίου.

Η Ζωή δεν έχει οίκο,

Ούτε την πονεμένη θλίψη της τελικής αποσύνθεσης.

Η Ζωή δεν έχει καμία ευχαρίστηση, ούτε πόνο,

Ούτε την διαφθορά της επιδιωκόμενης αγάπης.

Η Ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή,

Ούτε η σκοτεινή τιμωρία της επιπόλαιης αμαρτίας.

Η Ζωή δεν παρέχει άνεση,

Ούτε ξεκουράζεται στο ιερό της λήθης.

Η Ζωή δεν είναι ούτε πνεύμα ούτε ύλη,

Ούτε υπάρχει η βάναυση διαίρεση της δράσης και της αδράνειας.

Η ζωή δεν έχει κανένα θάνατο,

Ούτε έχει αυτό το κενό της μοναξιάς στη σκιά του Χρόνου.

Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που ζει στο Αιώνιο,

Γιατί η Ζωή είναι.

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;