Είναι κι’ αυτό μια απόδειξη, η μεγαλύτερη, πως στην Ελλάδα η λέξη δημοκρατία είναι μόνο για τα προσχήματα. Εννοούμε τις παρελάσεις που γίνονται στην κυριολεξία «κεκλισμένων των θυρών», με μοναδικούς θεατές τους ΜΑΤατζήδες. Επέτειοι μνήμης και εθνικής ανάτασης μετατρέπονται σε πεδία διεκδικήσεων και αμφισβήτησης. Είναι φυσικό όμως, αφού και οι δικές τους δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την αβυσσαλέα δυσαρμονία ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη βούληση του λαού, που δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε άδικη!
Το ερώτημα βέβαια είναι, πως μπορούν να συμβαίνουν όλα αυτά σε ένα δήθεν ελεύθερο κράτος της ενωμένης Ευρώπης και μάλιστα με τις ευλογίες των Βρυξελών! Αποδεικνύεται τελικά, πως η Ε.Ε. δεν έχει καμιά σχέση με μια ένωση ισότιμων και ανεξάρτητων λαών, αλλά κρατών υποτελών, που αξιολογούνται απ’ το μέγεθος και τις ανάγκες.
Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό στον καθένα από τις πιέσεις που ασκούνται στη χώρα μας με το πρόσχημα της δημοσιονομικής μας αρρυθμίας. Έχει άδικο λοιπόν ο λαός που δεν εμπιστεύεται κανέναν και προπηλακίζει αυτούς που τον έσυραν στην εξαθλίωση; Ή δεν είναι φανερό πως η κομισιόν ευνοεί κυβερνήσεις αντιλαϊκές που με τη σειρά τους, ευνοούν πρώτιστα τα συμφέροντα των ολίγων; Άραγε για πια δημοκρατία μιλάμε…