Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα
Ο ηλικιωμένος που αυτοκτόνησε, αν μη τι άλλο έδειξε με τη ζωή του την κατηφόρα στην οποία μας οδηγεί το σάπιο πολιτικό κατεστημένο. Δυο χρόνια τώρα έχουν επιβάλλει μια ετσιθελική και εκφοβιστική τρομοκρατία, που όμοιά της ποτέ δεν ξανάγινε στο παρελθόν. Πολιτικοί νάνοι συνεργάζονται με απάνθρωπους τρομοκράτες και συναινούν σε άθλια μέτρα που είναι αντίθετα με τις παγκοσμίως αποδεκτές ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και αντίθετα προς το σύνταγμα, που καταπατείται βάναυσα.
Τρελό βέβαια, αλλά η τοκογλυφία ήδη αναγορεύτηκε σε προτεραιότητα ύπαρξης της χώρας. H ζωή έρχεται σε δεύτερη μοίρα ασθμαίνουσα και ματωμένη υπακούοντας στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Αυτό είναι η αλήθεια, αφού χωρίς αιδώ ψήφισαν να ικανοποιούνται πρώτα οι δανειστές και αν περισσεύουν οι ανάγκες για επιβίωση! Είναι εκπληκτικό και πρωτόγνωρο, να κόβουν τις μικρότερες των αμοιβών και μάλιστα από μικροσυνταξιούχους, που μια ζωή προσπάθησαν για να ζήσουν τα στερνά τους χρόνια με αξιοπρέπεια. Δεν ξέρω αν μπορούμε να αποτινάξουμε τον οπαδισμό, αλλά είναι ανάγκη επιτέλους να δούμε που μας οδηγούν οι πελατειακές σχέσεις με τα κόμματα. Είναι περισσότερο από φανερό το αδιέξοδο στο οποίο μας έχουν οδηγήσει αυτές ακριβώς οι σχέσεις και όχι μόνο, αφού πολλές από τις αγκυλώσεις, τις ατασθαλίες και τα πισωγυρίσματα πηγάζουν ακριβώς απ’ αυτό. Είναι καιρός η θλίψη μας για τα αποτελέσματα στα οποία μας έχουν οδηγήσει οι παράφρονες γενίτσαροι της νέας τάξης και των μνημονίων, να γίνει οργισμένο ποτάμι που θα τους πνίξει και θα μας ελευθερώσει από τα δεσμά της σκλαβιάς… Ας δώσουμε λοιπόν αξία στη θυσία αυτού του ανθρώπου διώχνοντας αυτούς τους πολιτικάντηδες της δεκάρας, που σφετερίζονται την εξουσία με κίβδηλα συνθήματα , φοβικά διλλήματα και απεμπολούν τις ζωές των ανθρώπων… Δεν πάει άλλο… ------------------ Στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα... 
Συγκινητική η επιστολή της κόρης του, δημοσιογράφου και ακτιβίστριας Έμμυ Χριστούλα, που κάνει λόγο για «πολιτική πράξη» και ζητά τη δημοσιοποίηση του ονόματος του πατέρα της, Δημήτρη Χιστούλα: «Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής. Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα. Για κάποιους, για ‘τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας’, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης. Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς. .. Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου. Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες. Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ‘ To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία..μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση». Έμμυ Χριστούλα
