Όλοι επενδύουμε στην ασφάλεια και την αδιατάρακτη ηρεμία μας, όμως πλέον αναδεικνύεται ξεκάθαρα η ματαιοδοξία και ο άκρατος ατομικισμός ο οποίος καλλιεργήθηκε από την άρχουσα τάξη με συνέπεια και ζήλο, αφού έπρεπε να εδραιωθεί με κάθε τρόπο και χωρίς προϋποθέσεις η εξουσία αυτής της μικρής μειοψηφίας εσαεί!
Στον αντίποδα κάποιοι από μας νομίζουν ότι είναι κάτι, ενώ η πλειοψηφία φοβάται απροσδιόριστα κάτι. Στην πραγματικότητα δεν ισχύει τίποτα από τα δύο. Αυτό γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο αφενός και αφετέρου ο ιδιοτελής υποκειμενισμός είναι έτσι κι' αλλιώς φθαρτός και άρα εντελώς προσωρινός. Άρα προς τι το άγχος και το γάντζωμα στην υποτέλεια, όταν αυτό που έχει αξία είναι το υπαρκτό παρόν;
“Τα ξεμοναχιασμένα πρόβατα τα τρώει ο λύκος”, λέει μια σοφή ρήση. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στο βασίλειο των ανθρώπων. Ο ατομικισμός ο οποίος με μαεστρία καλλιεργήθηκε και εν πολλοίς επιβλήθηκε συναινούσης και της κρίσης, είναι το μπούμερανγκ της ανθρώπινης απληστίας που δύσκολα θα νικηθεί.
Τα Αραβικά κράτη τα οποία εντέχνως εξαπατήθηκαν, το ένα μετά το άλλο, έγιναν βορά αλλότριων συμφερόντων, που αλωνίζουν κατά το δοκούν, χωρίς να δίνουν σε κανέναν λογαριασμό. Η Συρία, όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν είναι το προτελευταίο προπύργιο. Ήδη ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Αυτά φυσικά που γίνονται δεν αφορούν την Συρία μόνο. Αφορούν τους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, οι οποίοι διεκδίκησαν δικαιώματα και προσπάθησαν να ζήσουν ανθρώπινα...
Φυσικά δεν είναι απαραίτητο να έχεις σπουδάσει σε κάποια σχετική με τους πολέμους σχολή για να αντιληφθείς πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Είναι ολοφάνερο, ο κόσμος εξουσιάζεται από άβουλους, ανώμαλους και κομπλεξικούς οι οποίοι ανταγωνίζονται σε ανηθικότητα, ανευθυνότητα και σαδισμό. Ας μη γελιόμαστε, είναι πιο βέβαιο από ποτέ πως κάθε στιγμή όλο και πιο πολύ πλησιάζουμε σε μια ανεξέλεγκτη παγκόσμια σύγκρουση και μάλιστα χωρίς αιτία...
