Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που πρωτοακούσαμε για την "Αραβική Άνοιξη", όμως δεν καταλάβαμε ακόμη την διαφορά από το παρελθόν. Παρακολουθώντας μάλιστα τα τεκταινόμενα στη Συρία αντιλαμβανόμαστε πως δεν πρόκειται για Άνοιξη, αλλά για μια ψευδεπίγραφη αναφορά στην καταστροφή.
Ναι, έτσι είναι. Όλα αποπνέουν μια επιβουλή και μια ασυγκράτητη επιβολή κάποιων, οι οποίοι αυτοανακηρύχτηκαν "σωτήρες"! Ουσιαστικά και χωρίς ίχνος υπερβολής ο χρόνος έδειξε, ότι δεν είναι τίποτα άλλο από σωτήρες των συμφερόντων τους...
Το Ιράκ, η Λιβύη, Αίγυπτος, η Συρία και γενικά όλο το Μουσουλμανικό τόξο το οποίο εκτείνεται από τον Ατλαντικό μέχρι την Περσία βιώνει την επέλαση των "σωτήρων", που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους. Μπροστά μπορεί φαινομενικά να μπαίνουν οι ανυπόταχτοι, οι αντάρτες, οι κάθε είδους αντικαθεστωτικοί, όμως ηθικοί αυτουργοί είναι αυτοί, οι ίδιοι, οι " σωτήρες", που τους εξοπλίζουν και τους συντηρούν με κάθε τρόπο.
Αυτό που ίσως δεν είχε προβλεφτεί, είναι η εξαγωγή της ιδιότυπης αυτής επανάστασης. Ήδη αυτοί που πρωτοστάτησαν και εξέθρεψαν αυτές τις λογικές πρώτοι γεύονται την μανία των κατασκευασμάτων τους. Η Αγγλία, η Αμερική, η Τουρκία, η Γαλλία και τώρα η Γερμανία, αντιλαμβάνονται με το χειρότερο τρόπο την ανάσα των θρησκόληπτων φανατικών, που πάνω τους στήριξαν τον νέο τρόπο εκμετάλλευσης των ανθρώπων.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι απτά και ήδη πασιφανή: Κανένας δεν αισθάνεται πλέον ασφαλής. Και η ερώτηση είναι αν όλα αυτά θα έχουν ένα τέλος, ένα ουσιαστικό τέλος της καταστροφικής υστερίας που σιγά-σιγά σκεπάζει όλο τον κόσμο.
Το καλό; Αν μη τι άλλο, η επονομαζόμενη "Αραβική Άνοιξη" μας άνοιξε τα μάτια για να δούμε την ουσία των πραγμάτων, ότι δηλαδή δεν είναι μόνο το χρήμα. Είναι το συναίσθημα, η ελευθερία, η ηθική και οτιδήποτε άλλο μικρό θα μπορούσε να κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται όμορφα.
Είναι λοιπόν καιρός και πρέπει να τους γυρίσουμε την πλάτη. Πρέπει να πάρουμε τον κόσμο στα χέρια μας. Η ελεύθερη οικονομία, οι ανταγωνισμοί, η εκμετάλλευση, οι πολυεθνικές, πράγματα για τα οποία καθημερινά μας τριβελίζουν το μυαλό, δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, το αντίθετο μάλιστα, οδηγούν ολοένα σε μεγαλύτερες στρεβλώσεις τις κοινωνίες, με αποτέλεσμα μια άχρωμη και απόμακρη εξουσία, η οποία μεθοδευμένα επενδύει στην διαιώνιση του συστήματος εξουσίας του ιμπεριαλισμού.