Πάντα, ή σχεδόν πάντα υπάρχει μια αιτία που αναγκάζει το κάθε ένα από εμάς ή όλους μαζί να ανοίξουμε έναν καινούργιο δρόμο ώστε να διευκολύνουμε την εξέλιξη των πραγμάτων ωφελιμότερα. Αυτό πάντα, ή τουλάχιστον έπρεπε να είναι και το μέλημα του κράτους, ώστε να εναρμονίζει την εύρυθμη, δίκαιη και ισότιμη διαβίωση των πολιτών, σε συνάρτηση με τις διακρατικές συνεργασίες.
Αυτά βέβαια ήταν οράματα άλλων εποχών, όταν προσπαθούσαν για κράτη ομογάλακτα, ομόθυμα και ομόθρησκα. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η εκτίναξη της τεχνολογίας σε δυσθεώρητα ύψη, δίνει το δικαίωμα σ’ αυτούς που έχουν το χρήμα να πουλούν και να αγοράζουν τα πάντα, αρκεί να κερδίζουν. Θα ‘ταν λοιπόν αναχρονιστική πρακτική στα χρόνια της «νέας τάξης πραγμάτων» τα ΜΜΕ να είναι ελεύθερα και ανεξάρτητα. Μιλάμε βέβαια για μια αγορά που μέρα με τη μέρα ποδηγετείται όλο και περισσότερο από τα μεγάλα συμφέροντα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει άλλωτε, ότι εδώ και πολλές δεκαετίες τα ΜΜΕ έχουν χάσει τον προορισμό τους. Έχουν μετατραπεί από μέσα πληροφόρησης σε εργαλεία παραπληροφόρησης των πολιτών.
Παλαιότερα με το πρόσχημα της ανεξαρτησίας και της οικονομικής ευχέρειας ένα κομμάτι των ΜΜΕ δόθηκε σε επιχειρηματίες (πράγμα βέβαια που δεν απέτρεψε την ασύδοτη δανειοδότηση και επομένως την υπερχρέωση), παρά τις αντιδράσεις των εργαζομένων και των σκεπτικισμό της κοινωνίας. Σήμερα με το ίδιο πρόσχημα, εμπλουτισμένο φυσικά με νέα δεδομένα τα οποία εντέχνως καλλιεργήθηκαν, προχωρούν ακόμη πιο πέρα, παραχωρώντας τα ΜΜΕ σε αμφιλεγόμενες επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, που συνδέονται αμέσως ή εμμέσως με το οικονομικό έγκλημα και όχι μόνο, στην ουσία καταπατώντας βάναυσα και προκλητικά το περί δικαίου αίσθημα, το οποίο μετά βεβαιότητας, τείνει καθημερινά όλο και πιο πολύ να είναι αμελητέο και ασήμαντο!
Όπως ήταν αναμενόμενο η πρώτη ανάγνωση αυτών που πλειοδότησαν του νέου τοπίου, δείχνει αναξιοκρατία, αναξιοπιστία και διαφθορά. Με το καλημέρα δηλαδή, πάει περίπατο το βασικότερο επιχείρημα της κυβέρνησης για μια κοινωνία δικαίου. Είναι σαν πισόπλατο χτύπημα, στην κοινωνία που τα τελευταία χρόνια χειμάζεται λόγω των μνημονίων και επιζητεί να επανακάμψει σε συνθήκες ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας. Έτσι η ενημέρωση, κόντρα στη θεϊκή ρήση «μη δώτε το άγιον τοις κυσί», κληροδοτήθηκε στους πιο αδιαφανείς κύκλους της οικονομικής νομενκλατούρας. Το κράτος και με τη βούλα του νόμου πλέον, από υπηρέτης και αρωγός των δικαιωμάτων του πολίτη, μετατρέπεται σε προπύργιο αναξιοκρατίας και βασικό εργαλείο των κύκλων που επεξεργάζονται με κάθε τρόπο την αδιαφάνεια και την κερδοσκοπία. Και ο στόχος είναι προφανής: Ο έλεγχος και η σύνθλιψη κάθε ανθρώπινου δικαιώματος στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας και της «νέας τάξης πραγμάτων» που μετά παρρησίας ευαγγελίζονται…