Ότι βλέπουμε, ότι ακούμε και ότι συμβαίνει σε τούτη εδώ τη χώρα προ πολλού έχει ξεπεράσει τα όρια της λογικής, της απλούστερης νόησης. Σ’ αυτά τα δύο και κάτι χρόνια, αφότου ανέλαβε την διακυβέρνηση της Ελλάδας το ΠΑΣΟΚ τα είδαμε όλα. Δηλαδή τόσα, όσα ούτε στα χειρότερα όνειρά μας. Είδαμε έναν πρωθυπουργό, που καλώς ή κακώς, του δώσαμε την απόλυτη πλειοψηφία να κυβερνήσει με άνεση τη χώρα, κατά πως μας το ζήτησε, να γυρίζει στα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης ειδικότερα και να κατηγορεί το λαό του ασυστόλως και χωρίς λόγο…
Παράλληλα παρακολουθούσαμε, εκείνο το διάστημα, την απόλυτη σιγουριά του, ότι θα τα καταφέρναμε δηλαδή να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση και μάλιστα χωρίς «δάνειες βοήθειες» -μη σας πω ότι μας άρεσε κιόλας η λέξη. Έτσι δεν δεχθήκαμε καμιά βοήθεια, που τότε μας δινότανε απλόχερα! Μετά μάθαμε πως είχε αποφασίσει πολύ πιο γρήγορα και μάλλον από το καλοκαίρι προ των εκλογών με το ΔΝΤ και τους άλλους μαιτρ της κερδοσκοπίας, να μας εντάξει σ’ αυτούς τους οργανισμούς!
Παρακολουθήσαμε τις τιτάνιες προσπάθειες όλης της κυβέρνησης, να μας βγάλει από τη δύσκολη θέση (που αυτοί μας είχαν οδηγήσει), παίρνοντας μάλιστα τα βαρύτερα μέτρα για να μην μας ζητηθούν άλλα. Το δεχθήκαμε αγόγγυστα, έστω κι’ αν δεν φταίγαμε οι πολλοί. Πριν όμως στεγνώσει το μελάνι της επισημοποίησης των πρώτων, ήρθαν τα επόμενα μέτρα, τα άλλα μέτρα και πάει λέγοντας. Τώρα έχουμε χάσει πια τον αριθμό των αναπροσαρμογών, και «ουκ έσται τέλος»…
Τέλος αισθανθήκαμε στο κορμί μας τα αποτελέσματα των λεγομένων «διαρθρωτικών αλλαγών», που ήταν λέει επιβεβλημένες για να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Εκείνο πάντως που σίγουρα είδαμε είναι η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων, με αποτέλεσμα την ανεργία και την διάλυση του ασφαλιστικού που τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να μας ταλαιπωρούν. Στην πραγματικότητα αντί για νοικοκύρεμα, ήρθε η διάλυση…
Παρακολουθήσαμε τις κόκκινες γραμμές της ΝΔ, να ξεθωριάζουν με την πρώτη ηλιαχτίδα και το Σαμαρά να τον αναγκάζουν να πετάξει και το τελευταίο «φύλλο συκής», που το φύλαγε κλειδαμπαρωμένο για μια πενιχρή έστω, κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Αλλά βλέπεις πάνω απ’ όλα είναι η σωτηρία της πατρίδας! Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας… Οι τοκογλύφοι θέλουν να κερδίσουν και οι υποσχέσεις δεν φθάνουν. Οι διαπλεκόμενοι λοιπόν, πρέπει να δημιουργήσουν τετελεσμένα, που θα δένουν τα προσυζητημένα και προαποφασισμένα…Είδαμε ακόμη τους αυτοαναγορευόμενους «σωτήρες» της πατρίδας, στυλ Καρατζαφέρη, που σε μια αποστροφή άκρατου λαϊκισμού, έθεσε υπέρτατο στόχο τη σωτηρία της πατρίδας με κάθε τρόπο(;) γιατί φταίξαμε και πρέπει να πληρώσουμε,… και μάλιστα μετά τις εκλογές, αν αυτές συμφέρει την πατρίδα να γίνουν …κάποτε, να είναι πάλι στην κυβέρνηση αυτά τα τρία κόμματα, …αφού είναι οι μόνοι εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας... Εντύπωση μας προκάλεσε η γλύκα με την οποία πρόφερε επανειλημμένα το όνομα «Αντώνης», αλλά βλέπεις …οι μάσκες έπεσαν, δεν είναι απλοί συγκάτοικοι, εκτός των άλλων είναι σφετεριστές της ψήφου των ανθρώπων. Είναι αυτοί που έφεραν στην Ελλάδα τον καταχτητή χωρίς πόλεμο. Γι’ αυτό και μόνο έπρεπε να ντρέπονται, αλλά που ποιος έχει λίγη τσίπα, να παραιτηθεί, αφού πανθομολογούμενο από όλους είναι, πως απέτυχε αυτό το μνημόνιο, ή τουλάχιστον το σωστό δεν είναι να αποφασίσει ο λαός;
Δεν καταλάβαμε βέβαια τι σηματοδοτεί, ή μας προσφέρει η Ευρώπη όταν δεν θα ‘μαστε ελεύθεροι, ή αν δεν θα υπάρχουν πια άνθρωποι, ή αν η Ευρώπη εγγυήθηκε κάτι για μας, αφού είμαστε συνεταίροι, έστω τα σύνορά μας, αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα, γραμμένα στο κρυφό μνημόνιο και μάλλον δεν χρειάζεται να τα …γνωρίζουμε!
Εσχάτως διαχέεται, κάτι που είχαμε αντιληφθεί από καιρό. Κάποιοι αυτή τη στιγμή, που μας στύβουν σαν λεμόνι, κονόμησαν και κονομάνε χοντρά λεφτά. Μάλιστα λένε πως και η οικογένεια του τέως πρωθυπουργού τζογάρει πάνω στο κουφάρι της «πατρίδας»!…
Όπως όλα δείχνουν αργά και βασανιστικά μας οδηγούν στη χρεοκοπία. Ο κόσμος φοβισμένος, είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στην ανασφάλεια και το υπαρκτό πια φάντασμα της φτώχειας. Ο εκφοβισμός, η κινδυνολογία και η κατατρομοκράτιση των ανθρώπων είναι εδώ και δυο χρόνια ο επίσημος τρόπος, πληροφόρησης και επιβολής πολιτικής από την κυβέρνηση, τους ντόπιους και ξένους κερδοσκόπους, τα ντόπια και ξένα παπαγαλάκια, που συναγωνίζονται σε μια συντονισμένη προσπάθεια κάμψης των όποιων αντιρρήσεων και αντιδράσεων των ανθρώπων. Η εξαθλίωση και η πείνα ήδη χτυπάει την πόρτα του καθενός, αφού η ανεργία αυξάνεται με μαθηματική πρόοδο και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα δεν φαίνεται φως στο τούνελ…
Τελευταία αντιλαμβανόμαστε όλο και πιο πολύ, πως τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από δαύτους. Ένα μόνο μας μένει, να γυρίσουμε σελίδα. Πρέπει λοιπόν να τους διώξουμε μακριά και να αρχίσουμε από την αρχή με κανόνες ισχυρούς και δίκαιους που θα εμπεριέχουν πίστη στο σήμερα και οράματα με προοπτική για το αύριο. Πρώτα όμως πρέπει όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες της δεκάρας και τους άλλους τους παρατρεχάμενους, να τους διώξουμε μακριά. Να τους πετάξουμε στα τάρταρα, εκεί βαθιά, να τους φυλάει ο …κέρβερος!