Ανέντιμοι και ανίκανοι πολιτικοί οδηγούν τη χώρα και τους ανθρώπους στην υποδούλωση και την εξαθλίωση με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ίσως λίγοι να θυμούνται, όμως είναι το γεγονός. Πολλοί άνθρωποι, πολύ πριν την αλήστου μνήμης ημέρα της αναγγελίας από τον ΓΑΠ στο Καστελόριζο της υπαγωγής μας στο καθεστώς της τρόικας, είχαν προειδοποιήσει για το επικίνδυνο, αλλά και το προαποφασισμένο σενάριο που επιδίωκαν οι διεθνείς κερδοσκόποι.
Τελικά οι αντίθετες φωνές πνίγηκαν μέσα στα στοχευμένα σενάρια της κινδυνολογίας και της υποσχεσιολογίας, των εκβιασμών και του ανίκητου ραγιαδισμού. Τα σχέδια των «σωτήρων» μας έγιναν σημαία και επιβάλλονται απαρέγκλιτα και με ευλάβεια, παρά τις αντιρρήσεις μας, αλλά και κάποιων πολιτικών τις υποσχέσεις. Τα μέτρα επιβάλλονται σιγά-σιγά με τη μέθοδο της σταγόνας, διευρυνόμενα και αγγίζοντας όλο και πιο πολλούς ανθρώπους, που αρκετοί από αυτούς κάποτε …νόμισαν πως θα ήταν στο απυρόβλητο. Έλα όμως που πρέπει να σωθεί η …πατρίδα!
Δυστυχώς για μας τίποτα δεν έχει τελειώσει, το αντίθετο θα λέγαμε, ότι δηλαδή βρισκόμαστε ναυαγοί στη μέση του ωκεανού χωρίς σωσίβιο και δεν έχουμε ιδέα προς τα πού είναι η στεριά! Η ιστορία πολύ αργότερα, όταν δεν θα υπάρχουμε, θα γράψει αδιάφορη τα γεγονότα για την υποδούλωση των λαών σε μια κάστα αεριτζήδων που κατάφεραν με την ανοχή μας, την αφέλειά μας, μα και την ματαιοδοξία μας, να μας σύρουν και να μας διασύρουν σαν τις έσχατες πόρνες. Έτσι απλά επειδή το αποφάσισαν τα διεστραμμένα μυαλά της ελίτ του πλούτου, ανάμεσα σε μια παρτίδα μπριτζ ή γκολφ!
Ποιος δεν γνωρίζει πως το πολιτικό κατεστημένο που γαλουχήθηκε και εκπαιδεύτηκε στις μητροπόλεις του καπιταλισμού ήταν και είναι φιλικό, ενημερωμένο αλλά και πλήρως προετοιμασμένο γι’ αυτές τις επιλογές; Η φιλοδοξία με την ιδιοτέλεια συνταιριασμένες αρμονικά με τον πολιτικό αμοραλισμό και καιροσκοπισμό είναι τα αίτια της σύμπραξης των πολιτικών με τα άνομα συμφέροντα των τοκογλύφων… Το γεγονός π.χ. ότι ο ΓΑΠ και ο Σαμαράς ήταν συμφοιτητές στο ίδιο Αμερικάνικο πανεπιστήμιο, είναι τυχαίο; Ούτε στιγμή δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε ότι όλα είναι επιμελώς μεθοδευμένα στα πλαίσια ενός κόσμου απόλυτα ελεγχόμενου…
Αυτό αποδεικνύεται επίσης από δύο ακόμη στοιχεία. Από την προσπάθεια αφενός ενοχοποίησης των πολιτών, ως αντιστάθμισμα της γρήγορης επιβολής των δυσβάστακτων μέτρων, που έφεραν την ανατροπή στη ζωή μας και αφετέρου η άνεση διαχείρισης της εξουσίας, που έφερε στην συγκυβέρνηση το γνώριμο κατεστημένο και την ταχύτατη αντικατάσταση του ΛΑΟΣ με το άλλο μόρφωμα του ΔΗΜΑΡ, που μόνο φυσιολογικό δεν μπορεί να είναι. Οι μικροδιαφωνίες που δήθεν υπήρχαν δεν πρέπει να μας ξενίζουν και να αμφιταλαντευόμαστε, είναι μέρος του παιχνιδιού που παίζουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια στις πλάτες μας…
Έτσι μας ενέσκηψε μια κυβέρνηση που φαινομενικά κινείται σε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής, απαραίτητο σχήμα για αυτά που μας ετοιμάζουν, που όμως ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να το …υποστηρίξουν!
Πολλοί νομίζουν πως οι επόμενοι, με τα όμορφα λόγια και τις ανέξοδες υποσχέσεις, που έρχονται θα λύσουν τα προβλήματα μαγικά, ας μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες γιατί σύντομα θα προσγειωθούμε ανώμαλα! Η πείρα ήδη μας έδειξε πως λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν, όταν μάλιστα πρυτανεύει το συμφέρον…
Φυσικά το βασικό επιχείρημα των ανδρείκελων της εξουσίας είναι, η με κάθε τρόπο παραμονή στο ευρώ γιατί διαφορετικά είμαστε χαμένοι! Μια λογική που φυσικά δεν συμβαδίζει με την άδεια τσέπη μας, αφού προς τα εκεί μας οδηγούν. Ομοίως δεν κατανοούμε πως κατόρθωσαν να αναγορέψουν το ζήτημα αυτό θεμελιώδες στη συνείδηση των ανθρώπων. Έχει δηλαδή σημασία η ονομασία του νομίσματος; Και όμως…
Απ’ την άλλη βέβαια δεν παραγνωρίζουμε τις σωφρονιστικές δυνατότητες και ικανότητες των νεοταξιτών στην δια «πυρός και σιδήρου» επιβολή, τις έχουμε δει άλλωστε σε μια σειρά κράτη που δεν ήταν πειθήνια δικά τους. Δεν πρέπει βέβαια να παραβλέπουμε πως σε όλα αυτά τα κράτη είχαν δημιουργήσει τα απαραίτητα ερείσματα αποσταθεροποίησης στηριζόμενοι σχεδόν πάντοτε στα ανθρώπινα δικαιώματα, που όλοι αυτοί σχεδόν βάναυσα καταπατούν, αν δεν τα υποθάλπουν κιόλας κατά περίπτωση…
Αυτό όμως αποδεικνύει μια ακόμη μεγάλη αλήθεια, που είναι πρωταρχική και πολυσήμαντη. Την ενότητα του λαού. Πρέπει να αντιληφθούμε πως μέσα από το κοινό συμφέρον περνάει και το ατομικό και αυτό πρέπει να προτάξουμε. Το γεγονός, πως εμείς οι λαοί έχουμε τη δύναμη είναι αδιαμφισβήτητο, αλλά πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε πως χωρίς συμμετοχή και γνώση πάντα θα ‘μαστε έρμαια των απανταχού συμφερόντων και πολιτικάντηδων…