Δεν θα διακινδυνεύσουμε μια σύγκριση με άλλες χώρες γιατί δεν γνωρίζουμε, όμως στην Ελλάδα για άλλη μια φορά είναι εκλογές υποταγής και υπακοής στο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Αυτή τη φορά μάλιστα το σκηνικό είναι στημένο βιαστικά και εκβιαστικά, ώστε να μην υπάρχει καμιά δυνατότητα στους ιθαγενείς να αντιληφθούν το παραμικρό!
Ως συνήθως οι εκλογές στην Ελλάδα γίνονται ξαφνικά, όταν δηλαδή θεωρήσει η καθεστηκυία τάξη πως την βολεύει ή είναι πρόσφορη η στιγμή να εξαπατήσει το λαό. Έτσι και τώρα, στο παραπέντε μιας διαφαινόμενης καθολικής αντίδρασης, προκηρύχθηκαν εκλογές με το διακύβευμα της τελικής διαπραγμάτευσης εξόδου από τα μνημόνια! Θα αναρωτηθείτε και πολύ δικαιολογημένα: Μα καλά γιατί να πάμε σε εκλογές αφού οσονούπω τελείωνε η διαπραγμάτευση; Έλα ντε. Αλλά για σκεφτείτε εάν προχωρούσαν την διαπραγμάτευση, τι θα γινόταν με τα καινούργια μέτρα που ήδη είχαν αφήσει να διαρρεύσουν;
Μ' αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η εκτόνωση της δίκαιης οργής του λαού, έτσι ώστε η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει, εν προκειμένω στις 25 του μήνα, θα έχει πρόσφατη λαϊκή εντολή να εφαρμόσει την “σωτήρια” πολιτική για την ...πατρίδα! Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που κατά κανόνα ζητούν αυτοδυναμία – όχι πως χωρίς αυτή δεν θα βρουν πρόθυμους συμμάχους. Έτσι και εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, πορευόμαστε στις αρχές του 2015, καταπονημένοι και κατατρομοκρατημένοι, μήπως και μας διώξουν από το ευρώ!
Εμείς οι κάπως μεγαλύτεροι δεν ξεχνάμε το “Καραμανλής ή τανκς” της δεκαετίας του 1970 και τόσα άλλα διλήμματα τα οποία κάθε φορά όλο και πιο σφιχτά μας αλυσόδεναν. Τώρα ξέρουμε με σιγουριά πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ' τον αγώνα, που έτσι κι' αλλιώς δεν θα τον αποφύγουμε αν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι...
