0.0 από 5 (0 Ψήφοι)

 

 
prosfiges
 
Αυτό που συμβαίνει εδώ και πάρα πολύ καιρό στη γειτονιά μας, με τους βίαια εκπατριζόμενους από τα σπίτια τους ανθρώπους, είναι μια πρωτόγνωρη, όσο και αποτρόπαια εξέλιξη των καιρών, της βάρβαρης επέλασης του καπιταλισμού και της ακόμη μεγαλύτερης εδραίωσης της «νέας τάξης».  
 
Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά πλέον τους «τυπικούς», δήθεν «πολιτισμένους» Ευρωπαίους συνεταίρους μας, οι οποίοι συχνά πυκνά μας κουνούν το δάχτυλο για να μας συνετίσουν ενώ αντίπερα τοποθετούν τους αριθμούς και τα συμφέροντά τους, πάνω από κάθε συναίσθημα και τη ζωή αυτή καθαυτή. Οπωσδήποτε αποτέλεσμα ανάλγητων πολιτικών, ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και αθεράπευτου ρατσισμού. 
 
Αν και η συνθήκη της ευρωπαϊκής ενοποίησης ορίζει μια ουμανιστική και αλληλέγγυα πολιτισμένη Ευρώπη, αυτό έχει ξεχαστεί εντελώς και πλέον φαίνεται πολύ καθαρά από μια σειρά γεγονότων, τόσο στη διεθνή πολιτική σκηνή, όσο και μεταξύ των εταίρων. Στην πραγματικότητα εμπορευματοποιούν τους ανθρώπους και θησαυρίζουν σε βάρος τους με κάθε τρόπο, σύμφωνα με τα αμερικάνικα πρότυπα, που σαν ευαγγέλιο έχουν απλωθεί πάνω στη γη και τη μολύνουν ανεπανόρθωτα και αδικαιολόγητα. 
 
Αυτό το λέμε γιατί ενώ υπάρχουν χέρια παραγωγής τα οποία με διάφορους τρόπους νεκρώνονται, την ίδια στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται δίχως λόγο. Αυτό συμβαίνει μάλιστα σε μια στιγμή που ο αμερικάνικος καπιταλισμός έχει αρχίσει να πνέει τα λοίσθια και όπως φαίνεται αυτό θα είναι το κύκνειο άσμα του, από την πιο πιστή θεραπαινίδα του, που πάντα ήτανε, η Ελλάδα των γνήσιων υπαλλήλων της Δύσης!
 
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ενώ όλοι αυτοί οι «πολιτισμένοι», με πρωτοστατούσα την Αμερική, υπέθαλψαν και στην πραγματικότητα δημιούργησαν τις προϋποθέσεις (ISIS) για την αναγκαστική μετανάστευση και εξολόθρευση των κατοίκων, τώρα όχι μόνο θέλουν να αποφύγουν τις ευθύνες της άφρονης πολιτικής τους, αλλά θέλουν όλα να τα φορτώσουν στον πιο αδύναμο κρίκο, που φυσικά πάντα ήταν η Ελλάδα. 
 
Τα αποτελέσματα φυσικά αυτής της  πολιτικής είναι τόσο φανερά πλέον, που δεν κρύβονται. Το Αιγαίο και η Μεσόγειος γέμισαν με άψυχα κορμιά, που δεν βρίσκουν χώρο να σταθούν, λες  και η γη δεν τους γέννησε και ο ήλιος δεν τους θέλει. Αναγκάσθηκαν λοιπόν οι «πολιτισμένοι ευρωπαίοι» να βγάλουν τις μάσκες και κυνικά ζητούν από την Ελλάδα τους πρόσφυγες, να τους πυροβολεί ή να τους  πνίγει! Ουρλιάζουν και ωρύονται, επίμονα και επιτακτικά, τόσο, που σου δημιουργείται η αίσθηση πως τα θύματα αυτού του ακύριχτου πολέμου δεν είναι οι πρόσφυγες, αλλά αυτοί!
 
Παρά ταύτα η Ελλάδα αποδεικνύει εν τοις πράγμασι, και όχι στα λόγια, πως δεν είναι μόνο μια άδικα κατηγορούμενη χώρα, αλλά παραμένει, παρά τη δεινή οικονομική θέση στην οποία την έφεραν οι εφιάλτες της εξουσίας και οι υπάλληλοι του ανίερου μονεταρισμού, φάρος ανθρωπισμού και κοιτίδα πολιτισμού.
 
Φυσικά όλοι αυτοί οι «ανθρωπιστές» της Ευρώπης και του κόσμου, δεν περίμεναν την αντοχή της φτωχής Ελλάδας, η οποία παρότι ουδέποτε μετά τον Αλέξανδρο κατάφερε να έχει ανεξάρτητη πολιτική, όμως με υπεράνθρωπες θυσίες, μπορεί απλόχερα να προσφέρει ανθρωπιά, αγάπη, αλλά και πολιτισμό. Όχι γιατί μπορεί, αλλά γιατί έτσι προστάζουν εκείνοι που σ’ αυτά τα χώματα μεγαλούργησαν…
 
Έλεος αλλά πλέον δεν μιλάμε για κάτι απλό, μια στιγμιαία αψιμαχία, μια απερίσκεπτη αναλγησία. Εδώ έχουμε κράτη ολόκληρα που διαλύονται, πόλεις εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων που ισοπεδόνονται, εκατομμύρια ανθρώπους που χάνουν τα πάντα και μάλιστα τις ζωές των αγαπημένων προσώπων τους. Αντιλαμβανόμαστε ξεκάθαρα πια, -έστω και αν η διεθνής προπαγάνδα χρησιμοποιεί άλλον, όχι τον φαντασμαγορικό σχεδιασμό, α λα Ιράκ – ότι αυτό που συμβαίνει ρετουσαρισμένο με τον φανατισμό του Ισλάμ, δεν είναι τίποτα άλλο από μια αναίτια γενοκτονία λαών, η οποία φυσικά συνοδεύεται με μια άνευ προηγουμένου πολιτιστική  και περιβαλλοντική καταστροφή.
 
Στην πραγματικότητα ο πλανήτης απ’ άκρη σ’ άκρη σαρώνεται από την «ανθρωπιστική» τους καταιγίδα! Όσα κράτη είναι ενταγμένα στην επιβολή των ιμπεριαλιστικών «ανθρωπιστικών» μέτρων, ανταγωνίζονται σε ταχύτητα, αγριάδα και απανθρωπιά.
 
Αναπολώντας την χτεσινή Ευρώπη της προόδου και των κοινωνικών κατακτήσεων στην οποία επιθυμούσαμε, και δικαίως, να είμαστε μέλη, μόνο θλίψη και απογοήτευση μας φέρνει η σημερινή της οπτική. Όσο και αν θέλουμε να δικαιολογήσουμε το βηματισμό της μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, άλλο τόσο αντιλαμβανόμαστε την αδυναμία χάραξης ανθρώπινης πολιτικής, όντας δέσμια των πολιτικών διαπλοκής με το κεφάλαιο, που είναι πλέον φανερό έχει το πάνω χέρι. Αυτό το βλέπουμε με το ΔΝΤ, το οποίο επιβάλλει πλέον ανοιχτά την οικονομική και κοινωνική πολιτική στην Ευρώπη, που παρά τις διαφωνίες - προφανώς για τα μάτια του κόσμου -, επιμένουν μετά μανίας για την παραμονή του εδώ...
 

 

Σχόλια (0)

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια εδώ

Αφήστε τα σχόλιά σας

  1. Δημοσίευση σχολίου ως επισκέπτης.
Συνημμένα (0 / 3)
Μοιραστείτε την τοποθεσία σας
Πληκτρολογήστε το κείμενο που παρουσιάζεται στην παρακάτω εικόνα. Δεν είναι σαφές;