Χτες φταίξαμε(;), το αύριο είναι άδηλο και μακρινό αλλά προδήλως ορατό, όμως σήμερα πληρώνουμε και όπως φαίνεται σκληρά...
Το χτες, φυσικά και είναι μια μαγική εικόνα που τεχνηέντως πλασάρεται με προφανή σκοπό την ενοχική συγκατάνευση. Βέβαια αυτό είναι εκ του πονηρού εκπορευόμενο, αφού μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται και οι δήθεν εξυγιαντές, είναι αυτοί δηλαδή που κινούν τα νήματα και ορθώνουν τείχη προστασίας τους, ενώ είναι πάρα πάνω από φανερό πως δεν έγιναν τρανοί με τη δικιά τους εργασία, αλλά από το μόχθο και την εκμετάλλευση των άλλων...
Το αύριο για το οποίο δήθεν όλοι κόπτονται, δεν είναι τίποτα άλλο από μια απατηλή υπόσχεση, αφού δεν είναι δεδομένο. Άλλωστε ήδη απεδείχθη εμπράκτως και τώρα, πως καμιά υπόσχεση ή συνθήκη στέκεται εάν δεν συμφέρει τους εξουσιαστές.
Επομένως αυτό που έχει σημασία είναι το σήμερα, το τώρα, αυτή η στιγμή που ζούμε.
Αυτό ήδη που βιώνουμε εδώ και τρία χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο από μια άσκηση τρομοκρατίας μετά ληστείας διανθισμένη με περισσεύματα ψευτιάς για γαρνιτούρα, από αυτούς που ορκίσθηκαν να υπηρετούν τις αξίες και το συμφέρον μας.
Η παροιμία μας υπενθυμίζει πως το ψάρι βρομίζει από το κεφάλι, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το κεφάλι είμαστε εμείς.
Δυστυχώς ο γράφων αισθάνεται δικαιωμένος, διότι από την αρχή αντιλήφθηκε την πραγματική διάσταση των τεκταινομένων, που δεν είχε και δεν έχει καμιά σχέση με την οικονομία αλλά με την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, όση πλέον έχει απομείνει από τον οικονομικό στραγγαλισμό της κοινωνίας. Τα τελευταία γεγονότα στην ΕΡΤ αυτό αποδεικνύουν.
Στόχος είναι ο απόλυτος έλεγχος που θα έχει και άλλες πολύ χειρότερες παραμέτρους στη συνέχεια, που ανθρώπου νους δεν βάζει – επί παραδείγματι, που θα βρεθούν οι 150000 απολύσεις μέχρι το 2015, που φυσικά αυτή είναι μόνο η μία παράμετρος.
Γιατί στόχος δεν είναι το δημοσιονομικό πρόβλημα που σε όλους τους τόνους διατυμπανίστηκε ποικιλοτρόπως, αλλά το ξαναμοίρασμα της πίτας με όλες βέβαια τις εγγυήσεις, υπέρ των ολίγων και ...εκλεκτών!
Θα τους νομιμοποιήσουμε;
