0.0 από 5 (0 Ψήφοι)
«Η σοσιαλδημοκρατία απλά και μόνο καθυστερεί την επανάσταση», είχε πει ο Μαρξ. Αυτή η ρήση του φαντάζει προφητική και αξεπέραστη, ενώ αν μάλιστα παρακολουθήσεις την πολιτική αλληλουχία των τεκταινομένων στην πολιτική σκηνή, αντιλαμβάνεσαι την ορθότητα και την επιστημονική τεκμηρίωσή της.
Αυτοί που αργότερα θα προσπαθήσουν να απεικονίσουν την εποχή μας, θα γράψουν για την επί πολλά χρόνια συνέχιση της επιβολής των μέτρων που είχαν προαποφασιστεί και είχαν δύο στόχους: την φτωχοποίηση του μεγάλου τμήματος του λαού αφενός και τον κοινωνικοοικονομικό έλεγχο των πολιτών αφετέρου. Η εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια παρένθεση που προσπάθησαν να παρουσιάσουν οι αντίπαλοι, αλλά ούτε και μια αλλαγή που οι ίδιοι επιμένουν, είναι απλά μια συνέχιση της ίδιας πολιτικής όπως έχει τεθεί από την είσοδό μας στην ΕΕ, αλλά και αργότερα με την υπαγωγή μας στα μνημόνια.
Είναι φανερό ότι για άλλη μια φορά οι εκλογές δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, καμιά καλυτέρευση για τα πλατιά λαϊκά στρώματα που επένδυσαν σ' αυτό. Δεν θα ενδώσουμε στο παραμύθι της καλύτερης ή χειρότερης διαχείρισης, γιατί απλά δεν στέκει σαν επιχείρημα, όταν μάλιστα μια αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση επιβάλλει στο λαό μέτρα που είναι εξίσου σκληρά με τα προηγούμενα και σε κάθε περίπτωση αντιδημοκρατικά και απάνθρωπα.
Δεν το λέμε εμείς, οι ίδιοι το λένε. Ότι δηλαδή χρειάστηκαν σχεδόν έξι μήνες αδιάκοπων σουρταφέρτα για να συμφωνηθεί ένα ακόμη -το τρίτο- μνημόνιο, πολύ πιο επώδυνο από τα προηγούμενα, που όμως ψηφίστηκε με την απόλυτη πλειοψηφία και χαριεντισμούς, εντός και εκτός! Αυτό από μόνο του εμπεριέχει μια αντίφαση: Η μεγαλύτερη εξαθλίωση του λαού, δίνει στους αντιπροσώπους του μεγαλύτερη ευκολία για επιβολή χειρότερων μέτρων;
Τα διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια είναι ανίκανα να αντιστρέψουν την πραγματικότητα, που είναι ιλαροτραγική. Από τη μια θέλεις να γελάσεις με τις αηδιαστικές ενέργειες του πολιτικού κατεστημένου και από την άλλη βλέπεις τη ζωή σου να γκρεμίζεται στα τάρταρα χωρίς να 'χεις την παραμικρή δυνατότητα αντίδρασης.
Όπως και αν το δεις, εύκολα αντιλαμβάνεσαι την απάτη που παίχτηκε και συνεχίζεται με ολοένα και αυξανόμενη ένταση σε βάρος του λαού, με μέτρα που όλο και περισσότερο υποβαθμίζουν το βιοτικό επίπεδο και μάλιστα των ασθενέστερων. Η προεκλογική υποσχεσιολογία – κοροϊδία, δίνει γρήγορα τη θέση της στην μετεκλογική τραγωδία, που φαίνεται να αναπαράγεται και να συντηρείται στο διηνεκές. Αν αυτό θεωρείται μια συνήθης διαδικασία για τα αστικά κόμματα, για τον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να αυτοαποκαλείται «αριστερά» είναι μια κατάντια, ενώ αν μάλιστα αναλογιστείς την επιχειρούμενη ισοπέδωση των κοινωνικοπολιτικών θεωριών, εύκολα αντιλαμβάνεσαι την διαστρέβλωση που επιχειρείται στην Μαρξιστική σκέψη, με προφανή το ρόλο της προβοκάτσιας και δικαιολογία την αδυναμία άλλης λύσης, που κατά κόρον προπαγανδίζεται.
Αποδεικνύεται δηλαδή ότι μέσα από εκλογικές διαδικασίες δεν υπάρχει λύση, αφού με το καλό ή με το άγριο, με δελεασμούς ή τρομοκρατία, έχουν την δυνατότητα να υφαρπάξουν την ψήφο μας «δημοκρατικά».
Το αν θα καταφέρουν οι λαοί να ωφεληθούν από την ρήση της Μαρξιστικής σκέψης και να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, είναι ένα δύσκολο ζήτημα, που όμως, όπως και κάθε πρόβλημα, μπορεί να βρει τη λύση του, φτάνει ο πολίτης να αντιληφθεί το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, που δεν είναι ούτε πρωτόγνωρος, ούτε ξεκομμένος από τα μεγάλα συμφέροντα που διαχρονικά υποθάλπει και εξυπηρετεί.
Ήδη το καπιταλιστικό σύστημα προετοιμάζει νέα αναχώματα τα οποία θα ανακόψουν τη λαϊκή αγανάκτηση. Ο Λαφαζάνης, η Κωσταντοπούλου και η παρέα που τους πλαισιώνει προετοιμάζονται για την αντικατάσταση των φθαρμένων, ώστε να συνεχίσουν τη δουλειά που θα αφήσουν στη μέση. Αλλά για όλους αυτούς θα 'χουμε πολύ περισσότερα να πούμε στην πορεία...
