Τα πρόβατα πηγαίνουν για σφάξιμο και δε λένε τίποτα, δεν ελπίζουν τίποτα. Αλλά τουλάχιστον δε ψηφίζουν τον χασάπη που τα σκοτώνει ούτε τον αστό που τα τρώει.
Κόμης Μιραμπώ, 1749-1791, Γάλλος πολιτικός
Εμείς κάνουμε και τα δύο. Και ψηφίζουμε το χασάπη μας κι ενώ δεν πιστεύουμε λέξη απ’ όσα μας λέει, του δίνουμε το δικαίωμα να μας δουλεύει, ελπίζοντας ίσως στην …Δευτέρα παρουσία!
Είναι να απορεί κανείς. Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει αυτόν το τόπο για περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια να είναι υπό κατοχή; Πρώτα οι Ρωμαίοι, μετά οι Τούρκοι, κατόπιν οι Εγγλέζοι που μας κληροδότησαν στους Αμερικάνους και τώρα περιμένουμε να δούμε που θα κάτσει η μπίλια, στους Αμερικάνους που μας έχουν ή τους Γερμανούς που μας αγαπούν(!), ή και στους δυο;
Όπως και να ‘χει κανένας δεν περίμενε μετά τους διθυράμβους του «εθνάρχη» Καραμανλή που μας τσουβάλιασε στο καθεστώς σύνδεσης με την ΕΟΚ, υποσχόμενος τα «χρυσά κουτάλια», σαν αποτέλεσμα της ευμάρειας που θα ακολουθούσε, ούτε κατόπιν επί Σημίτη με την υπαγωγή μας στην ΕΕ και την ενσωμάτωσή μας στην ευρωζώνη του κοινού νομίσματος, με την υπόσχεση της «μεγάλης αγοράς» για τα προϊόντα μας, ότι θα ‘φτανε η στιγμή που όλα αυτά θα αποδείχνονταν χίμαιρες. Το γεγονός βέβαια, ότι κάποιοι έφαγαν χρήματα (αυτοί που έφαγαν σήμερα οι ίδιοι είναι με τους χτεσινούς, για να μην πούμε ότι επίτηδες τους τα δίνουν, που είναι και το σωστό), ούτε τωρινό είναι, άλλα ούτε και αυτό φταίει για την κατάντια μας.
Αλλά ακόμη και τώρα, που εμείς, οι Έλληνες κατρακυλήσαμε, όπως φαίνεται, στα απύθμενα Τάρταρα, κάποιοι δεν παύουν να τους παραμυθιάζουν υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια. Και επειδή πολλοί μιλούν για τα συμφέροντα και όλος ο θίασος των γραικύλων, των βολεμένων και των πουλημένων το ίδιο λέει, πρέπει να πονηρευόμαστε. Γιατί στην πραγματικότητα τα συμφέροντα, τουλάχιστον σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, αλλά και παντού, ας μην γελιόμαστε, πάντοτε αλώνιζαν όπως και τώρα και κανένας δεν τους αντιστέκεται…
Αυτά λοιπόν που συμβαίνουν στον τόπο μας σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διαιώνιση της σκλαβιάς μας, με την νομιμοποίηση της δια μέσου μιας εκλεγμένης «δημοκρατικά» αντιπροσωπίας στη βουλή. Σκλάβους μας θέλουν, αδύναμους και πεινασμένους. Αυτό άλλωστε είναι πολύ φανερό γι’ αυτούς που γνωρίζουν, αλλά και για όποιον παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, αφού οι νόμοι ουσιαστικά είναι στοχευμένοι να εξυπηρετούν την ελίτ και καθόλου το λαό! Και μάλιστα με τη θέλησή μας, εντελώς «δημοκρατικά» δηλαδή!
Γι’ αυτό και εμείς, μη έχοντας άλλο μέσο, ικέτες όντες των Θεών της Ελλάδας, τους εκλιπαρούμε να μας βοηθήσουν να αποτινάξουμε τη σκλαβιά και να γκρεμίσουμε τους τύραννους…
