Όλα όσα λέμε και θέλουμε να ξέρουμε είναι αυτά που μας συμφέρουν, για τα άλλα τα πραγματικά, τα προβλήματα τα ουσιαστικά, κουβέντα. Τα προσπερνάμε σαν ανάξια λόγου και σε κάθε περίπτωση τα υποβαθμίζουμε, αφού έχουμε εκ των προτέρων δημιουργήσει ασπίδα προστασίας με όλα τα άλλοθι για την ηθική και σωματική αθώωσή μας.
Τα άλλα που δεν μπαίνουν σε κανένα περιτύλιγμα συμπεριλαμβάνονται στην εκ των υστέρων ειλικρινή μετάνοια, άντε και σε κάποια φιλεύσπλαχνη δωρεά που εν είδη θυσίας θα μας εξιλεώσει στα μάτια θεών και ανθρώπων, αφού και γι' αυτό έχει προνοήσει η εμπειρία: Αμαρτία ομολογούμενη, συχωρεμένη!
Μιλάμε για κρίση του καπιταλισμού, για ατασθαλίες, για κακούς χειρισμούς, για το σύστημα που εγγενώς δημιουργεί προβλήματα -λες και το σύστημα έχει νόηση, δεν διαχειρίζεται από ανθρώπους- και οτιδήποτε άλλο εκτός από την πραγματικότητα, που μα την αλήθεια ποιος θα την πει; Αυτός που εκμεταλλεύεται τις ζωές των ανθρώπων και πλουτίζει, ο σφετεριστής του μόχθου τους, ο συμβιβασμένος εργατοπατέρας, ο κάθε τύπου θρησκόληπτος εκμαυλιστής και εκμεταλλευτής της ανθρώπινης αδυναμίας, το κομματόσκυλο ...ποιος;
Δυστυχώς δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να επενδύουμε στις φοβίες και τις ανάγκες μας, κρυμμένοι πίσω από τα κάθε λογής τσιτάτα -πες θεσμούς- που θεσπίσαμε και ευλαβικά τηρούμε. Υπακοή στους θεσμούς είναι η δικαιολογία μόλις δούμε πως ξεσκεπάζονται τα πράγματα και πλησιάζει η στιγμή της αλήθειας!
Έτσι υποταγμένοι στις εύκολες και άνομες λύσεις, παραμένουμε παντοτινά δεμένοι στα “θέλω” του κακομαθημένου εαυτού μας, ανήμποροι για την μεγάλη υπέρβαση, που δεν είναι τίποτα άλλο από την θέληση για δουλειά, την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό στον άλλο...
